ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۱: خط ۱۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}}
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}}
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]]
[[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]]
[[رده:قرارهای تامین و نظارت قضایی]]

نسخهٔ ‏۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۰

ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری:چنانچه قرار تأمين صادرشده ، متضمن تأديه وجه التزام باشد يا متهم خود ايداع وثيقه كرده باشد ، در صورت عدم حضور محكومٌ عليه و عدم امكان وصول آن از بيمه ، علاوه بر اخذ ديه و ضرر و زيان محكومٌ له از محل تأمين ، جزاي نقدي نيز در صورت محكوميت وصول مي شود و در مورد قرار وثيقه ، در صورت حضور و عجز از پرداخت ، محكوميت هاي فوق ، با لحاظ مستثنيات دين از محل تأمين اخذ مي شود .

پیشینه

مفاد این ماده سابقاً در قانون وجود نداشت.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

گروهی از حقوقدانان تصریح کرده اند که محکوم علیه باید شخصاً از عهده خساراتی که عامل آن ها بوده است برآید و اخذ وجه التزام یا ضبط وثیقه برای تخلف از حضور نزد مرجع قضایی می باشد.[۲]

منابع

  1. صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277784
  2. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4754384