ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
[[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]] | |||
[[رده:قرارهای تامین و نظارت قضایی]] |
نسخهٔ ۱۸ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۰
ماده ۲۳۳ قانون آیین دادرسی کیفری:چنانچه قرار تأمين صادرشده ، متضمن تأديه وجه التزام باشد يا متهم خود ايداع وثيقه كرده باشد ، در صورت عدم حضور محكومٌ عليه و عدم امكان وصول آن از بيمه ، علاوه بر اخذ ديه و ضرر و زيان محكومٌ له از محل تأمين ، جزاي نقدي نيز در صورت محكوميت وصول مي شود و در مورد قرار وثيقه ، در صورت حضور و عجز از پرداخت ، محكوميت هاي فوق ، با لحاظ مستثنيات دين از محل تأمين اخذ مي شود .
پیشینه
مفاد این ماده سابقاً در قانون وجود نداشت.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
گروهی از حقوقدانان تصریح کرده اند که محکوم علیه باید شخصاً از عهده خساراتی که عامل آن ها بوده است برآید و اخذ وجه التزام یا ضبط وثیقه برای تخلف از حضور نزد مرجع قضایی می باشد.[۲]
منابع
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277784
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4754384