ماده ۴۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
[[رده:اعتراض به آراء]] | |||
[[رده:کیفیت رسیدگی دادگاه تجدید نظر استان]] | |||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۲۶
ماده ۴۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری:هرگاه از رأی صادره درخواست تجدیدنظر شود و از متهم تأمین اخذ نشده باشد یا قرار تأمین با جرم و ضرر و زیان مدعی خصوصی متناسب نباشد، دادگاه تجدیدنظر استان در صورت اقتضاء رأساً یا به درخواست دادستان، شاکی یا مدعی خصوصی یا متهم، تأمین متناسب اخذ می‌کند و این تصمیم قطعی است.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
عده ای معتقدند ماده فوق در خصوص اخذ تأمین متناسب توسط مرجع تجدید نظر، موکول به محکومیت متهم در مرحله بدوی است و نمی‌توان از متهمی که در مرحله پیشین برائت حاصل نموده یا قرار منع یا موقوفی تعقیب در خصوص او صادر شده‌است مجدداً تأمین اخذ کرد. [۱]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4714640