ماده ۱۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:قرار تأمین خواسته using HotCat) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]] | [[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]] | ||
[[رده:وظایف و اختیارات بازپرس]] | [[رده:وظایف و اختیارات بازپرس]] | ||
[[رده:قرار تأمین خواسته]] |
نسخهٔ ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۱۵
ماده ۱۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری: دادگاه حقوقي به اعتراض اشخاص ثالث نسبت به توقيف اموال ناشي از اجراي قرار تأمين خواسته ، مطابق مقررات اجراي احكام مدني رسيدگي مي كند .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مقصود مقنن از مقررات اجرای احکام مدنی را همان قانون اجرای احکام مدنی مصوب 1356 به ویژه ماده 146 قانون اجرای احکام مدنی و نیز ماده 147 قانون اجرای احکام مدنی دانسته اند.[۱]
رویه های قضائی
طبق نظریه مشورتی شماره 7/179 مورخ 1394/1/26 اداره کل حقوقی قوه قضائیه،شکایت شخص ثالث موضوع ماده 147 قانون اجرای احکام مدنی،دعوا محسوب شده و رای دادگاه در این باره قابل تجدیدنظر است.پس اگر دعوای ثالث اجرایی طرح و محکوم به رد شود،طرح مجدد آن با حصول شرایط،مشمول اعتبار امر مختومه میشود که تشخیص آن با مرجع رسیدگی کننده است.[۲]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4664324
- ↑ اسماعیل ساولانی. قانون آیین دادرسی کیفری بر اساس آخرین اصلاحات 1394 (آرای وحدت رویه و نظریات مشورتی اداره کل حقوقی). چاپ 9. دادآفرین، 1399. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6279320