ماده ۱۲۳ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۲۳ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه برای کشف واقع و روشن شدن موضوع، تحقیق محلی یا معاینه محل ضرورت یابد یا متهم یا شاکی درخواست نمایند، بازپرس اقدام به تحقیقات محلی یا معاینه محل می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

تحقیقات محلی را همان حضور در محل وقوع جرم یا محل اقامت متهم یا شاکی و جمع‌آوری اطلاعات از اهالی محل دانسته‌اند. همچنین معاینه محل عبارت است از ملاحظه و بررسی صحنه جرم و آثار به جا مانده از وقوع جرم در محل ارتکاب رفتار مجرمانه.

پیشینه

سابقاً ماده ۱۶۴ قانون آیین دادرسی کیفری در این خصوص وضع شده بود.

فلسفه و مبانی نظری ماده

در بیشتر موارد افرادی که در محل کار یا محل زندگی بزه دیده یا متهم هستند، اطلاعاتی سودمند و قابل استفاده در خصوص وضعیت آنان و سوابق اخلاقیشان دارند، این امر در بسیاری از موارد در کشف حقیقت کمک کننده است، به ویژه در جرایمی نظیر خشونت‌های خانگی، ترک انفاق و … که کسب اطلاعات رکن اساسی شناخت این جرایم است، تحقیقات محلی می‌تواند کمک کننده باشد.

مطالعات تطبیقی

در این خصوص می‌توان به ماده ۲۲ کنوانسیون وین در خصوص «مصونیت اماکن مورد مأموریت» که به تصویب قوه مقننه ایران نیز رسیده‌است اشاره نمود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق در خصوص یکی دیگر از طرق تکمیل تحقیقات که همان تحقیقات محلی است وضع شده‌است. حضور در محل وقوع جرم، محل اقامت متهم یا شاکی و نیز جمع‌آوری اطلاعات از اهالی محل بخشی از این تحقیقات است.بر اساس این ماده در فرض تقاضای متهم یا شاکی نیز بازپرس مکلف به تحقیق محلی یا معاینه محل است.در این خصوص وجود ضرورت میان اتهام موجود در پرونده و تحقیقات مورد نظر را نباید به عنوان یکی از شرایط تحقیقات فوق‌الذکر فراموش کرد. این تحقیقات یا باید توسط خود مرجع تحقیق صورت گیرد یا با ارجاع وی به ضابطین و توسط آنان.