ماده ۳۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (removed Category:مقامات رسیدگی; added Category:مقدمات رسیدگی using HotCat) |
||
خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[رده:دادگاههای کیفری، رسیدگی و صدور رای]] | [[رده:دادگاههای کیفری، رسیدگی و صدور رای]] | ||
[[رده:رسیدگی در دادگاه کیفری یک]] | [[رده:رسیدگی در دادگاه کیفری یک]] | ||
[[رده: | [[رده:مقدمات رسیدگی]] |
نسخهٔ ۲۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۲۵
هرگاه دادگاه در جلسه مقدماتي ، پرونده را كامل و قابل طرح براي دادرسي تشخيص دهد ، بلافاصله دستور تعيين وقت رسيدگي و احضار تمام اشخاصي را كه حضورشان ضروري است ، صادر مي كند . تبصره ماده 391: چنانچه در جرائم موضوع بندهاي ( الف ) ، ( ب ) ، ( پ ) و ( ت ) ماده ( 302 ) اين قانون ، دادگاه جلب بدون احضار متهم را براي محاكمه لازم بداند ، دستور جلب وي را براي روز محاكمه صادر مي كند .
انتقادات
عده ای به امکان جلب بدون احضار متهم انتقاد کرده و معتقدند جلب متهم مشکلات عملی پیچیده ای را در فضایی که کمبود نیروهای واحد های انتظامی به چشم می خورد، به بار خواهد آورد.[۱]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4707308