ماده ۶۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== رویه‌های قضایی == | == رویه‌های قضایی == | ||
بر اساس [[نظریه مشورتی|نظریه]] شماره ۷/۲۸۵۱ مورخ ۱۳۷۲/۶/۲۲ [[اداره حقوقی قوه قضائیه|اداره حقوقی]]، بازداشت پرسنل نظامی به وسیله فرماندهان مربوط وفق [[آیین نامه انضباطی نیروهای مسلح]] می‌باشد و از مصادیق [[بازداشت غیرقانونی]] نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پیشینه رویه قضایی در ایران در | بر اساس [[نظریه مشورتی|نظریه]] شماره ۷/۲۸۵۱ مورخ ۱۳۷۲/۶/۲۲ [[اداره حقوقی قوه قضائیه|اداره حقوقی]]، بازداشت پرسنل نظامی به وسیله فرماندهان مربوط وفق [[آیین نامه انضباطی نیروهای مسلح]] می‌باشد و از مصادیق [[بازداشت غیرقانونی]] نیست.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتباط با آیین دادرسی کیفری- جلد سوم|ترجمه=|جلد=|سال=1396|ناشر=مرکز مطبوعات و اتشارات قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6320252|صفحه=|نام۱=مرکز مطبوعات|اتشارات قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۰۲
ماده ۶۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی۱۳۹۳/۰۷/۰۸): قضات سازمان قضائی می‌توانند در یگانهای نظامی و انتظامی با اطلاع فرمانده یگان یا رئیس یا مسؤول قسمت مربوط، تحقیقات و اقدامات لازم را دربارهٔ جرائمی که در صلاحیت آنان است خود یا از طریق ضابطان نظامی انجام دهند. مسؤولان و فرماندهان نظامی و انتظامی در این رابطه مکلف به همکاری می‌باشند.
رویه‌های قضایی
بر اساس نظریه شماره ۷/۲۸۵۱ مورخ ۱۳۷۲/۶/۲۲ اداره حقوقی، بازداشت پرسنل نظامی به وسیله فرماندهان مربوط وفق آیین نامه انضباطی نیروهای مسلح می‌باشد و از مصادیق بازداشت غیرقانونی نیست.[۱]
منابع
- ↑ پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتباط با آیین دادرسی کیفری- جلد سوم. چاپ 2. مرکز مطبوعات و اتشارات قوه قضائیه، 1396. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320252