ماده ۶۷۳ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:تفتیش دادهها یا سامانههای رایانه ای و مخابراتی using HotCat) |
||
خط ۱۵: | خط ۱۵: | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
[[رده:آیین دادرسی جرایم رایانهای]] | [[رده:آیین دادرسی جرایم رایانهای]] | ||
[[رده:تفتیش دادهها یا سامانههای رایانه ای و مخابراتی]] |
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۰۰
ماده ۶۷۳ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی ۰۸/۰۷/۱۳۹۳): دستور تفتیش و توقیف باید شامل اطلاعاتی از جمله اجرای دستور در محل یا خارج از آن، مشخصات مکان و محدوده تفتیش و توقیف، نوع و میزان داده های مورد نظر، نوع و تعداد سخت افزارها و نرم افزارها، نحوه دستیابی به داده های رمزنگاری یا حذف شده و زمان تقریبی انجام تفتیش و توقیف باشد که به اجرای صحیح آن کمک می کند.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
ماده فوق ناظر بر این اصل کلی است که لازم است در مجوزهای تفتیش (اعم از تفتیش یک خانه، اتومبیل یا تفتیش دادهها و سامانههای رایانه ای و مخابراتی) حدود اختیارات ضابط باید مشخص شود.[۱]
انتقادات
عده ای بر این باورند که بهتر بود این ماده، مواردی که با توجه به شخصیت متهم نیازمند رعایت تشریفات خاصی بود را احصا میکرد.[۲]
منابع
- ↑ محمدرضا زندی. تحقیقات مقدماتی در جرایم سایبری. چاپ 1. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1508692
- ↑ محمدرضا الهی منش و ابوالفضل سدره نشین. محشای قانون جرایم رایانه ای. چاپ 2. مجد، 1391. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3231736