ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:دادگاه کیفری یک using HotCat) |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری:'''قرار عدم | '''ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری:''' [[قرار عدم صلاحیت]] از طرف [[دادستان]] و قرارهای مذکور در بند (پ) ماده قبل از طرف دادستان و [[شاکی خصوصی|شاکی]] یا [[مدعی خصوصی]] قابل [[تجدیدنظر خواهی|تجدیدنظر]] است. در صورت [[نقض قرار|نقض]] این قرار، پرونده برای طرح مجدد در [[جلسه مقدماتی دادگاه|جلسه مقدماتی]] و انجام سایر وظایف به [[دادگاه کیفری یک]] اعاده می‌شود. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۹۱ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
مرجع تجدید نظر از | مرجع تجدید نظر از قرارهای موضوع این ماده، [[دیوان عالی کشور]] است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید)|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=شهردانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278620|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=12}}</ref> | ||
== انتقادات == | == انتقادات == | ||
عده | عده ای به این امر که در این ماده از عبارت «قرارهای مذکور در بند پ» استفاده شده در حالی که در این بند صرفاً از [[قرار موقوفی تعقیب]] یاد شده‌است، انتقاد کرده‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6278624|صفحه=|نام۱=صادق|نام خانوادگی۱=سلیمی|نام۲=امین|نام خانوادگی۲=بخشی زاده اهری|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | |||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
[[رده:دادگاه‌های کیفری، رسیدگی و صدور رای]] | |||
[[رده:رسیدگی در دادگاه کیفری یک]] | |||
[[رده:مقدمات رسیدگی]] | |||
[[رده:دادگاه کیفری یک]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۲
ماده ۳۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری: قرار عدم صلاحیت از طرف دادستان و قرارهای مذکور در بند (پ) ماده قبل از طرف دادستان و شاکی یا مدعی خصوصی قابل تجدیدنظر است. در صورت نقض این قرار، پرونده برای طرح مجدد در جلسه مقدماتی و انجام سایر وظایف به دادگاه کیفری یک اعاده می‌شود.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مرجع تجدید نظر از قرارهای موضوع این ماده، دیوان عالی کشور است.[۱]
انتقادات
عده ای به این امر که در این ماده از عبارت «قرارهای مذکور در بند پ» استفاده شده در حالی که در این بند صرفاً از قرار موقوفی تعقیب یاد شده‌است، انتقاد کرده‌اند.[۲]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278620
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278624