ماده ۳۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۳۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری:''' متهم و [[شاکی خصوصی|شاکی]] یا [[مدعی خصوصی]] یا وکلای آنان باید تمام ایرادها و اعتراض‌های خود از قبیل [[مرور زمان]]، عدم صلاحیت، [[ایراد رد دادرس|رد دادرس]] یا قابل [[تعقیب]] نبودن عمل انتسابی، نقص تحقیقات و لزوم رسیدگی به ادله دیگر یا ادله جدید و کافی نبودن ادله را ظرف مهلت مقرر به دفتر دادگاه تسلیم کنند. پس از اتمام مدت مذکور، هیچ ایرادی از طرف اشخاص مزبور پذیرفته نمی‌شود، مگر آنکه جهت ایراد پس از مهلت، کشف یا حادث شود. در هر حال، طرح پرونده در جلسه مقدماتی | '''ماده ۳۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری:''' [[متهم]] و [[شاکی خصوصی|شاکی]] یا [[مدعی خصوصی]] یا وکلای آنان باید تمام ایرادها و اعتراض‌های خود از قبیل [[مرور زمان]]، عدم صلاحیت، [[ایراد رد دادرس|رد دادرس]] یا قابل [[تعقیب]] نبودن عمل انتسابی، نقص تحقیقات و لزوم رسیدگی به ادله دیگر یا ادله جدید و کافی نبودن ادله را ظرف مهلت مقرر به دفتر دادگاه تسلیم کنند. پس از اتمام مدت مذکور، هیچ ایرادی از طرف اشخاص مزبور پذیرفته نمی‌شود، مگر آنکه جهت ایراد پس از مهلت، کشف یا حادث شود. در هر حال، طرح پرونده در [[جلسه مقدماتی دادگاه]]، پیش از اتمام مهلت ممنوع است. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مواد مرتبط == | |||
== | * [[ماده ۳۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
* [[ماده ۳۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
== فلسفه و مبانی نظری == | |||
گروهی معتقدند علت لزوم طرح ایرادات پیش از شروع به رسیدگی در دادگاه، حصول اطمینان از فراهم بودن شرایط امکان ورود دادگاه به [[رسیدگی ماهوی]] و عدم تعطیل یا ایجاد وقفه در رسیدگی به دلیل ایرادات شکلی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4707236|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | گروهی معتقدند علت لزوم طرح ایرادات پیش از شروع به رسیدگی در دادگاه، حصول اطمینان از فراهم بودن شرایط امکان ورود دادگاه به [[رسیدگی ماهوی]] و عدم تعطیل یا ایجاد وقفه در رسیدگی به دلیل ایرادات شکلی است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4707236|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 388 قانون آیین دادرسی کیفری == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | |||
# متهم و شاکی یا مدعی خصوصی و وکلای آنها باید همه ایرادها و اعتراض‌های خود را در مهلت مقرر به دادگاه تسلیم کنند. | |||
# ایرادهایی مانند مرور زمان، عدم صلاحیت، رد دادرس و قابل تعقیب نبودن عمل انتسابی باید در مهلت مشخص شده ارائه شوند. | |||
# نقص تحقیقات، لزوم رسیدگی به ادله دیگر، ادله جدید و کافی نبودن ادله نیز باید در مهلت مقرر مطرح شوند. | |||
# ایرادهایی که پس از اتمام مهلت کشف یا حادث شوند، قابل پذیرش هستند. | |||
# طرح پرونده در جلسه مقدماتی دادگاه قبل از اتمام مهلت ممنوع است. | |||
# پس از اتمام مهلت، هیچ ایرادی از طرف اشخاص مذکور پذیرفته نمی‌شود، مگر در شرایط خاص. | |||
== رویه های قضایی == | |||
* [[نظریه شماره 7/99/738 مورخ 1399/06/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | |||
* [[نظریه شماره 7/99/869 مورخ 1399/07/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تشکیل جلسه مقدماتی اداری در فرض اقدام دادگاه به صدور قرار رفع نقض|نظریه شماره 7/99/869 مورخ 1399/07/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تشکیل جلسه مقدماتی اداری در فرض اقدام دادگاه به صدور قرار رفع نقص]] | |||
== مقالات مرتبط == | |||
[[دادرسی ترافعی در پرتو بزه دیده شناسی اولیه در حقوق ایران و اسناد بین المللی]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
[[رده:دادگاه‌های کیفری، رسیدگی و صدور رای]] | [[رده:دادگاه‌های کیفری، رسیدگی و صدور رای]] | ||
[[رده:رسیدگی در دادگاه کیفری یک]] | [[رده:رسیدگی در دادگاه کیفری یک]] | ||
[[رده:مقدمات رسیدگی]] | [[رده:مقدمات رسیدگی]] | ||
[[رده:دادگاه کیفری یک]] | |||
{{DEFAULTSORT:ماده 1940}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۸
ماده ۳۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری: متهم و شاکی یا مدعی خصوصی یا وکلای آنان باید تمام ایرادها و اعتراض‌های خود از قبیل مرور زمان، عدم صلاحیت، رد دادرس یا قابل تعقیب نبودن عمل انتسابی، نقص تحقیقات و لزوم رسیدگی به ادله دیگر یا ادله جدید و کافی نبودن ادله را ظرف مهلت مقرر به دفتر دادگاه تسلیم کنند. پس از اتمام مدت مذکور، هیچ ایرادی از طرف اشخاص مزبور پذیرفته نمی‌شود، مگر آنکه جهت ایراد پس از مهلت، کشف یا حادث شود. در هر حال، طرح پرونده در جلسه مقدماتی دادگاه، پیش از اتمام مهلت ممنوع است.
مواد مرتبط
فلسفه و مبانی نظری
گروهی معتقدند علت لزوم طرح ایرادات پیش از شروع به رسیدگی در دادگاه، حصول اطمینان از فراهم بودن شرایط امکان ورود دادگاه به رسیدگی ماهوی و عدم تعطیل یا ایجاد وقفه در رسیدگی به دلیل ایرادات شکلی است.[۱]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 388 قانون آیین دادرسی کیفری
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- متهم و شاکی یا مدعی خصوصی و وکلای آنها باید همه ایرادها و اعتراض‌های خود را در مهلت مقرر به دادگاه تسلیم کنند.
- ایرادهایی مانند مرور زمان، عدم صلاحیت، رد دادرس و قابل تعقیب نبودن عمل انتسابی باید در مهلت مشخص شده ارائه شوند.
- نقص تحقیقات، لزوم رسیدگی به ادله دیگر، ادله جدید و کافی نبودن ادله نیز باید در مهلت مقرر مطرح شوند.
- ایرادهایی که پس از اتمام مهلت کشف یا حادث شوند، قابل پذیرش هستند.
- طرح پرونده در جلسه مقدماتی دادگاه قبل از اتمام مهلت ممنوع است.
- پس از اتمام مهلت، هیچ ایرادی از طرف اشخاص مذکور پذیرفته نمی‌شود، مگر در شرایط خاص.
رویه های قضایی
- نظریه شماره 7/99/738 مورخ 1399/06/17 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 7/99/869 مورخ 1399/07/08 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تشکیل جلسه مقدماتی اداری در فرض اقدام دادگاه به صدور قرار رفع نقص
مقالات مرتبط
دادرسی ترافعی در پرتو بزه دیده شناسی اولیه در حقوق ایران و اسناد بین المللی
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4707236