ماده ۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
متهم باید در اسرع وقت، از موضوع و ادله اتهام انتسابی آگاه و از حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در این قانون بهره‌مند شود. | متهم باید در اسرع وقت، از موضوع و ادله اتهام انتسابی آگاه و از حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در این قانون بهره‌مند شود. | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده ۴ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده | *{{زیتونی|[[ماده ۶ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
طبق این ماده حق اطلاع متهم از اتهام خود و ادله آن و حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی، محدود به مکان و نزد مقام خاصی نبوده‌است و در سریع‌ترین زمان ممکن چه نزد ضابط و چه نزد مقام قضایی باید رعایت گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4648368|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | طبق این ماده حق اطلاع متهم از اتهام خود و ادله آن و حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی، محدود به مکان و نزد مقام خاصی نبوده‌است و در سریع‌ترین زمان ممکن چه نزد ضابط و چه نزد مقام قضایی باید رعایت گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4648368|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
نسخهٔ ۲۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۵
متهم باید در اسرع وقت، از موضوع و ادله اتهام انتسابی آگاه و از حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در این قانون بهره‌مند شود.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
طبق این ماده حق اطلاع متهم از اتهام خود و ادله آن و حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی، محدود به مکان و نزد مقام خاصی نبوده‌است و در سریع‌ترین زمان ممکن چه نزد ضابط و چه نزد مقام قضایی باید رعایت گردد.[۱]
رویه قضایی
طبق رای مشورتی شماره ۷/۹۳۷ به تاریخ ۱۳۷۰/۲/۱۵ منظور از وکیل، وکلای رسمی دادگستری است نه وکلای رسمی غیر دادگستری.[۲]
طبق رای مشورتی شماره ۷/۶۳۰۰ به تاریخ ۱۳۷۸/۹/۱۳ تنها افرادی که واجد پروانه وکالت دادگستری هستند می‌توانند برای طرح و دفاع از دعاوی در محاکم دادگستری اقدام کنند.[۳]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4648368
- ↑ حسین آقایی نیا. حقوق کیفری اختصاصی (جرایم علیه اشخاص- جنایات). چاپ 5. میزان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 350012
- ↑ محمدحسین شاملواحمدی. پیرامون دادسرا. چاپ 1. دادیار، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3500132