ماده ۳۷۵ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
[[رده:دادگاه‌های کیفری، رسیدگی و صدور رای]] | |||
[[رده:رسیدگی در دادگاه‌های کیفری]] | |||
[[رده:صدور رای]] | |||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۵۰
دادگاه بايد در رأي ، حضوري يا غيابي بودن و قابليت واخواهي ، تجديدنظر و يا فرجام و مهلت و مرجع آن را قيد كند . اگر رأي قابل واخواهي ، تجديدنظر يا فرجام باشد و دادگاه آن را غيرقابل واخواهي ، تجديدنظر يا فرجام اعلام كند اين امر ، مانع واخواهي ، تجديدنظر يا فرجام خواهي نيست .
نکات توضیحی تفسیری دکترین
در فرضی که رأی دادگاه قابل واخواهی، تجدید نظر یا فرجام بوده و دادگاه خلاف آن را اعلام کرده باشد و از رأی نیز واخواهی شود، دادگاه صادر کننده رأی در این خصوص اتخاذ تصمیم می کند . در فرض تجدید نظر یا فرجام خواهی از این رأی دادگاه فوق الذکر باید پرونده را برای اتخاذ تصمیم نزد مرجع صالح بفرستد.[۱]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4706840