ماده ۳۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۳۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۳۱۷ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۳۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۳۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== رویه قضایی == | == رویه های قضایی == | ||
به موجب رای وحدت رویه صادره از دیوان عالی کشور، عدم اقرار مؤثر دلیل اثبات جرم نیست. چرا که طریق اثبات جرم یا ارائه بینه از سوی مدعی یا اقرار مدعی علیه است یا علم قاضی.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=علل نقض آرای در شعب دیوانعالی کشور (امور کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=847728|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=1}}</ref> همچنین به موجب رای وحدت رویه دیگری به شماره 32/149 اظهاراتی که در جریان حفاظت از متهم اخذ شده است نیم تواند مستندی شرعی برای صدور حکم محکومیت وی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منتخب آرای دیوانعالی کشور در مورد جرایم نظامی و انتظامی (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2370220|صفحه=|نام۱=تدوین معاونت قضایی|حقوقی سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | به موجب رای وحدت رویه صادره از دیوان عالی کشور، عدم اقرار مؤثر دلیل اثبات جرم نیست. چرا که طریق اثبات جرم یا ارائه بینه از سوی مدعی یا اقرار مدعی علیه است یا علم قاضی.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=علل نقض آرای در شعب دیوانعالی کشور (امور کیفری)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=847728|صفحه=|نام۱=یداله|نام خانوادگی۱=بازگیر|چاپ=1}}</ref> همچنین به موجب رای وحدت رویه دیگری به شماره 32/149 اظهاراتی که در جریان حفاظت از متهم اخذ شده است نیم تواند مستندی شرعی برای صدور حکم محکومیت وی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منتخب آرای دیوانعالی کشور در مورد جرایم نظامی و انتظامی (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2370220|صفحه=|نام۱=تدوین معاونت قضایی|حقوقی سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | ||
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۳
ادله اثبات در امور كيفري شامل مواردي مي شود كه در قانون مجازات اسلامي مقرر گرديده است . تشريفات رسيدگي به ادله به شرح مواد اين فصل است .
رویه های قضایی
به موجب رای وحدت رویه صادره از دیوان عالی کشور، عدم اقرار مؤثر دلیل اثبات جرم نیست. چرا که طریق اثبات جرم یا ارائه بینه از سوی مدعی یا اقرار مدعی علیه است یا علم قاضی.[۱] همچنین به موجب رای وحدت رویه دیگری به شماره 32/149 اظهاراتی که در جریان حفاظت از متهم اخذ شده است نیم تواند مستندی شرعی برای صدور حکم محکومیت وی باشد.[۲]
مصادیق و نمونه ها
در نمونه ای خانمی با قصد طلاق از همسر خویش، با اجیر کردن زنی برای عشوه گری در مقابل شوهرش و خلوت کردن با او، اقدام به تهیه عکس هایی از رابطه نامشروع همسر خود و این زن کرده و به استناد این تصاویر تقاضای مبلغی و تهدید به درخواست طلاق در صورت استنکاف همسر از پرداخت این مبلغ را می نماید. دادگاه این خانم را به اخاذی متهم نموده و عکس های تهیه شده را به دلیل از پیش برنامه ریزی شده بودن آن ها قابل امعان نظر نمی داند.[۳]
منابع
- ↑ یداله بازگیر. علل نقض آرای در شعب دیوانعالی کشور (امور کیفری). چاپ 1. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 847728
- ↑ منتخب آرای دیوانعالی کشور در مورد جرایم نظامی و انتظامی (جلد سوم). چاپ 1. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2370220
- ↑ سیدجعفر بوشهری. حقوق جزا (جلد چهارم) (آرا و رویه های قضایی). چاپ 1. شرکت سهامی انتشار، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1164880