ماده ۶۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۶۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی۱۳۹۳/۰۷/۰۸):''' نقل و انتقال متهمان و محکومان [[دادسرای نظامی|دادسرا]] و [[دادگاه نظامی|دادگاههای نظامی]] به عهده [[دژبان]] یگانهای نیروهای مسلح ذیربط است و در صورتی که یگان مربوط در محل، دژبان نداشته باشد، توسط نیروی انتظامی صورت میگیرد، مگر اینکه [[مراجع قضایی|مرجع قضائی]] دستور خاصی صادر نماید که در این صورت برابر دستور انجام میشود. در هر صورت هزینه نقل و انتقال به عهده یگان بدرقه کننده است. | '''ماده ۶۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی۱۳۹۳/۰۷/۰۸):''' نقل و انتقال [[متهم|متهمان]] و محکومان [[دادسرای نظامی|دادسرا]] و [[دادگاه نظامی|دادگاههای نظامی]] به عهده [[دژبان]] یگانهای نیروهای مسلح ذیربط است و در صورتی که یگان مربوط در محل، دژبان نداشته باشد، توسط نیروی انتظامی صورت میگیرد، مگر اینکه [[مراجع قضایی|مرجع قضائی]] دستور خاصی صادر نماید که در این صورت برابر دستور انجام میشود. در هر صورت هزینه نقل و انتقال به عهده یگان بدرقه کننده است. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۶۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۶۰۹ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۶۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۶۱۱ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} |
نسخهٔ ۲۱ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۰:۴۷
ماده ۶۱۰ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی۱۳۹۳/۰۷/۰۸): نقل و انتقال متهمان و محکومان دادسرا و دادگاههای نظامی به عهده دژبان یگانهای نیروهای مسلح ذیربط است و در صورتی که یگان مربوط در محل، دژبان نداشته باشد، توسط نیروی انتظامی صورت میگیرد، مگر اینکه مرجع قضائی دستور خاصی صادر نماید که در این صورت برابر دستور انجام میشود. در هر صورت هزینه نقل و انتقال به عهده یگان بدرقه کننده است.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
با توجه به ماده ۶۰۵ قانون آیین دادرسی کیفری در جرائم نظامی، اصل بر صلاحیت دخالت ضابط نظامی است و ضابط دادگستری، صلاحیتی فرعی و تکمیلی دارد مگر اینکه مرجع قضایی دستور خاصی صادر نماید.[۱]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320248