ماده ۵۳۵ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۵۳۵ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه محکوم به پرداخت دیه فوت کند، قاضی اجرای احکام در صورت تقاضای محکومٌ له مطابق مقررات مربوط، دیه را از ماترک محکومٌ علیه استیفاء می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۳۴ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۵۳۶ قانون آیین دادرسی کیفری

نکات تفسیری دکترین ماده 535 قانون آیین دادرسی کیفری

فوت محکوم‌علیه، مانع اجرای حکم نمی‌شود و قاضی اجرای احکام باید دیه را از ماترک محکوم‌علیه فوت شده، استیفا نماید.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 535 قانون آیین دادرسی کیفری

1. در صورت فوت محکوم به پرداخت دیه، اقداماتی برای استیفای دیه باید صورت گیرد.
2. درخواست محکوم‌له برای استیفای دیه از اهمیت بالایی برخوردار است.
3. قاضی اجرای احکام مسئولیت دارد تا دیه را از ماترک محکومٌ‌علیه استیفا کند.
4. اجرای حکم با توجه به مقررات مربوطه انجام می‌شود.
5. ماترک محکومٌ‌علیه به‌عنوان منبع تأمین دیه به کار می‌رود.

رویه های قضایی

نظریه شماره ۷/۲۹۹۱ مورخ ۱۳۶۵/۵/۲۱ اداره حقوقی: هر چند دیه مانند جزای نقدی مجازاتی مالی است ولی در عین حال یک دین و حق مالی برای اولیای دم و بر ذمه جانی است لذا با فوت محکوم علیه دیه از اموال متوفی باید استیفا گردد.

• نظریه شماره 7/1400/355 مورخ 1400/04/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تاخیر در تقاضای اجرای مجازات توسط محکوم‌له

انتقادات

این ماده در مورد اینکه که اگر محکوم علیه فوت شده ماترکی نداشته باشد که بتوان دیه را از آن طریق استیفا نمود، تعیین تکلیف نکرده‌است لذا از این جهت قابل انتقاد است و لذا به نظر می‌رسد در مورد این ماده باید به قانون مجازات اسلامی رجوع کرد و بر حسب اینکه جنایت، شبه عمد یا خطای محض بوده قائل به تفکیک شد که عاقله یا بیت المال، مسئول پرداخت دیه باشند.