ماده ۲۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۰۱ قانون آیین دادرسی کیفری:بازپرس براي شاكي ، مدعي خصوصي ، متهم ، شاهد و مطلعي كه ناشنوا است يا قدرت تكلم ندارد ، فرد مورد وثوقي كه توانايي بيان مقصود را از طريق اشاره يا وسايل فني ديگر دارد ، به عنوان مترجم انتخاب مي كند . مترجم بايد سوگند ياد كند كه راستگويي و امانتداري را رعايت كند . چنانچه افراد مذكور قادر به نوشتن باشند ، منشي شعبه سؤال را براي آنان مي نويسد تا به طور كتبي پاسخ دهند .

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

سابقاً حکم این ماده در ماده 204 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) پیش بینی شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

لزوم نگارش اظهارات افراد ناشنوا و لال بوسیله منشی دادگاه از تأسیسات جدید قانونگذار است که در قسمت اخیر این ماده بیان شده است.

مواد مرتبط

لازم است برای شناخت مسئول پرداخت هزینه های مترجم به ماده 560 قانون آیین دادرسی کیفری مراجعه شود.