ماده ۱۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۱۸ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه آثار و ادله وقوع جرمی در حوزه قضائی محل مأموریت بازپرس کشف شود، اما محل وقوع آن معلوم نباشد، بازپرس ضمن انجام تحقیقات، سعی در کشف محل وقوع جرم می‌کند و اگر محل وقوع جرم تا ختم تحقیقات مشخص نشود، بازپرس در خصوص موضوع، اظهار عقیده می‌کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

ماده ۵۳ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) سابقاً در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده بیانگر این نکته است که در مواردی شروع به تحقیق بدون علم به محل وقوع جرم امکانپذیر است. در واقع اگرچه در اکثر موارد محل وقوع جرم محل کشف آن نیز هست، اما در مواردی محل وقوع و محل کشف جرم متفاوت اند، در این حالت باید قائل به ادامه تحقیقات بود.لذا بر اساس ماده فوق، شروع به رسیدگی نه به اعتبار محل وقوع جرم، بلکه بر مبنای کشف جرم است.در فرض ماده فوق، دادگاه صالح را باید دادگاهی دانست که بازپرس فوق‌الذکر در حوزه آن انجام وظیفه می‌کند، در فرض عدم تشکیل دادگاه، رسیدگی با دادگاهی است که در نزدیکترین حوزه قضایی آن استان انجام وظیفه می‌کند.

رویه‌های قضایی

بر اساس حکم شماره ۳۷۵–۱۳۱۸/۶/۱۲ اگر محل وقوع جرم یا مسکن و محل اقامت متهم معلوم نباشد، رسیدگی با بازپرس محلی است که جرم در آن جا کشف شده‌است.