ماده ۳۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری
قطع کلام شهود در هنگام ادای شهادت ممنوع است. هر یک از اصحاب دعوی و دادستان میتوانند سؤالات خود را با اذن دادگاه مطرح کنند.
پیشینه
سابقاً ماده ۱۹۹ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) در این خصوص وضع شده بود.[۱]
مطالعات تطبیقی
به موجب بخش پنجم از بند سوم ماده ۱۴ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیای متهم حق دارد از شهودی که علیه او شهادت دادهاند، پرسش کند.[۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
پرسش از گواهان میتواند زمینهساز احقاق حقیقت و اجرای عدالت باشد. این امر همچنین ضامن حفظ حقوق متهم در راستای به چالش انداختن اظهارات شهود است.[۳] بر اساس ماده فوق، پس از ختم اظهارات شاهد نیز طرفین نمیتوانند به استناد قطع نکردن سخنان شاهد بهطور مستقیم سوالات خود را از او مطرح کنند. بلکه طرح سؤال از شاهد باید با اذن دادگاه باشد.[۴] البته عده ای معتقدند قاضی حق ندارد طرفین دعوا را از طرح سؤال ممنوع کند.[۵] مقنن در خصوص ضمانت اجرای تخلف از این ماده ساکت است. اما عده ای این ضمانت اجرا را ممنوعیت طرفین از طرح سؤال مجدد از شهود دانستهاند.[۶]
منابع
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 513352
- ↑ مجله حقوقی دادگستری شماره 56-57 دوره جدید پاییز و زمستان 1385. قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1706468
- ↑ مجله حقوقی دادگستری شماره 56-57 دوره جدید پاییز و زمستان 1385. قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1706472
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 513360
- ↑ عباس زراعت و حمیدرضا حاجی زاده. ادله اثبات دعوا. چاپ 2. قانون مدار، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1225516
- ↑ عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم). چاپ 3. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 513364