ماده ۴۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۴۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری: در صورتی که طرفین دعوی با توافق کتبی حق تجدیدنظر یا فرجام خواهی خود را ساقط کنند، تجدیدنظر یا فرجام خواهی آنان جز در خصوص صلاحیت دادگاه یا قاضی صادرکننده رأی، مسموع نیست.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

به کار بردن لفظ «طرفین» در ماده فوق، مانع از اسقاط این حق از سوی یکی از اصحاب دعوا نیست.

پیشینه

سابقاً ماده ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸)، در این خصوص وضع شده بود.

فلسفه و مبانی نظری ماده

حق تجدید نظرخواهی برای طرفین نوعی امتیاز است نه تکلیف؛ لذا امکان صرف نظر کردن از آن باید در قوانین کیفری پیش‌بینی شود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

اسقاط حق تجدید نظرخواهی اعم است از جنبه کیفری یا حقوقی رأی و نیز اعم است از اسقاط در جلسه دادگاه یا در خارج از دادگاه و در دفتر اسناد رسمی، در فرض اسقاط حق در خارج از دادگاه و به موجب سند عادی، لازم است به این اسقاط در دادگاه اقرار شود.

نکات توضیحی

عده ای معتقدند بر اساس قاعده الزامی و قانونی بودن تعقیب، دادستان حق اسقاط حق تجدیدنظرخواهی خود را ندارد. همچنین در فرض تقدیم دادخواست تجدیدنظر، امکان اسقاط این حق وجود نداشته و باید تقاضا را مسترد نمود.

رویه‌های قضایی

برخی از قضات بر این باورند که ذینفع در فرض اسقاط حق تجدیدنظرخواهی نیز می‌تواند در ظرف مدت مقرر برای تجدیدنظرخواهی مجدداً تجدیدنظرخواهی کند، در واقع حق عدول از حق تجدیدنظرخواهی وجود دارد.

همچنین بر اساس نظر کمیسیون در یکی از نشست‌های قضایی، محکوم علیه در خصوص هر بخشی از موضوع محکومیت خود که قانوناً حق تجدیدنظرخواهی داشته باشد، می‌تواند تجدید نظر خواهی نموده و دادگاه تجدید نظر نیز در حدود موارد تجدیدنظرخواهی مکلف به رسیدگی است.