ماده ۵۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری: قاضی اجرای احکام کیفری محل اجرای حکم تبعید یا اقامت اجباری، در صورت ضرورت و با اخذ تأمین مناسب به محکومان به تبعید یا اقامت اجباری با رعایت مفاد ماده (۵۲۰) این قانون مرخصی اعطاء می‌کند.
با توجه به عرف قانونگذاری که تبصره یک ماده را معمولاً جدا از خود ماده نمی‌داند و تبصره یک ماده، حکم مندرج در خود ماده را گاهی مورد تفسیر، تعمیم یا تخصیص قرار می‌دهند، لذا باید گفت تبصره‌های ماده ۵۲۰ نیز در مورد این ماده لازم الرعایه می‌باشد.[۱]
منابع
↑سیدحمید شاهچراغ و حسن حاجیلو. شرح آیین دادرسی کیفری (اجرای احکام کیفری و اقدامات تأمینی و تربیتی و…). چاپ 1. جنگل، 1395.
,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320236