ماده ۴۴۱ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۴۴۱ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه تجدیدنظر خواه یا فرجام خواه درخواست یا دادخواست تجدیدنظر یا فرجام را مسترد کند، دادگاه صادرکننده رأی نخستین، قرار رد درخواست یا ابطال دادخواست تجدیدنظر یا فرجام را صادر می‌کند. چنانچه پرونده به مرجع تجدیدنظر یا فرجام ارسال شده باشد، قرار رد درخواست یا ابطال دادخواست تجدیدنظر یا فرجام توسط دادگاه تجدیدنظر استان یا دیوان عالی کشور صادر می‌شود. در هر حال، درخواست یا دادخواست تجدیدنظر یا فرجام مجدد، پذیرفته نیست.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

«تجدید نظر» در لغت به معنای دوباره نظر کردن در امر یا نوشته‌ای است. در اصطلاح حقوقی، مقصود از تجدید نظر، قضاوت کردن مجدد آراء کیفری است. با وجود لزوم توجه کافی و دقت به خرج دادن در بررسی پرونده‌های قضایی، گاه ممکن است قضات دادگاه‌ها در صدور احکام خود دچار اشتباهاتی شوند، راه حل رفع این اشتباهات، پیش‌بینی فرایندی برای اعتراض به چنین احکامی است.

پیشینه

سابقاً ماده ۲۴۷ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

صدور «قرار رد درخواست تجدید نظر یا فرجام» یا «قرار ابطال دادخواست تجدید نظر یا فرجام» حسب مورد بستگی به جنبهٔ کیفری یا حقوقی داشتن موضوع اعتراض دارد. عده ای معتقدند در فرض ثبت نشدن دادخواست یا درخواست تجدید نظر، استرداد آن لازم نیست، بلکه در این موارد بهتر است در فرض تعجیل در اجرای رأی، حق تجدید نظرخواهی را ساقط کرد.

رویه‌های قضایی

در خصوص امکان استرداد لایحه تجدید نظرخواهی از سوی دادستان، دو دیدگاه وجود دارد:

۱- دیدگاه اکثریت: امکان استرداد لایحه تجدیدنظر توسط دادستان با توجه به جنبه عمومی قضیه مطروحه وجود ندارد.

۲- نظر اقلیت: استرداد دادخواست به موجب قانون پذیرفته شده‌است؛ لذا استرداد آن از سوی دادستان نیز امکان‌پذیر است.

به موجب حکم شماره ۲۰۸–۱۳۲۹/۱/۱۹ با توجه به وظیفه دادستان مبنی بر طرفداری از حق و اظهار عقیده در دادگاه، پس از تقاضای پژوهش از ناحیه او استرداد دادخواست فاقد مجوز است.