ماده ۶۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۳ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری (الحاقی ۰۸/۰۷/۱۳۹۳): توقیف سامانه‌های رایانه ای یا مخابراتی متناسب با نوع و اهمیت و نقش آنها در ارتکاب جرم با روشهایی از قبیل تغییر گذرواژه به منظور عدم دسترسی به سامانه، مهر و موم (پلمب) سامانه در محل استقرار و ضبط سامانه صورت می‌گیرد.


مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین

این ماده در خصوص روش‌های توقیف سامانه‌های رایانه ای و مخابراتی وضع شده‌است. در این خصوص لازم به ذکر است که روش اتخاذی برای توقیف باید متناسب با نوع جرم و اهمیت آن باشد، روش‌هایی از قبیل پلمپ سامانه و تغییر گذرواژه از روش‌های مورد اشاره در این ماده هستند.[۱]

انتقادات

عده ای تغییر گذرواژه به منظور عدم دسترسی به سامانه را روشی چندان مناسب برای توقیف داده‌ها و سامانه‌های رایانه ای و مخابراتی ندانسته‌اند.[۲]


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. توقیف سامانه‌های رایانه‌ای و مخابراتی باید با توجه به نوع، اهمیت و نقش آنها در ارتکاب جرم انجام شود.
  2. روش‌های توقیف شامل تغییر گذرواژه سامانه برای جلوگیری از دسترسی است.
  3. مهر و موم یا پلمب سامانه در محل استقرار آن به عنوان یک روش توقیف استفاده می‌شود.
  4. ضبط سامانه نیز یکی از روش‌های توقیف سامانه‌های رایانه‌ای و مخابراتی است.

منابع

  1. فصلنامه دیدگاه‌های حقوقی شماره 48 زمستان 1388. دانشکده علوم قضایی و خدمات اداری، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 624168
  2. محمدرضا الهی منش و ابوالفضل سدره نشین. محشای قانون جرایم رایانه ای. چاپ 2. مجد، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3231748