ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۲۰ قانون آیین دادرسی کیفری:در صورتی که متهم بخواهد به جای معرفی کفیل، وثیقه بسپارد، بازپرس مکلف به قبول آن و تبدیل قرار است. در این صورت متهم می‌تواند در هر زمان با معرفی کفیل، آزادی وثیقه را تقاضا کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

این ماده را باید از ابداعات جدید قانونگذار دانست که حکم آن سابقه ای نداشته و وضع آن را در خاتمه دادن به اختلافات میان حقوقدانان مؤثر دانسته‌اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق ناظر بر حالتی است که در آن طبق دیدگاه بازپرس صدور قرار کفالت، تصمیم مناسب تری است ولی بنا به درخواست متهم، این قرار به وثیقه تبدیل شده‌است. در چنین حالتی متهم می‌تواند در هر زمان که کفیل داشته باشد، وی را معرفی نموده و آزادی وثیقه خود را تقاضا کند. در واقع گاه پیش می‌آید که متهمی در حوزه قضایی صالح فاید دوست یا آشنایی برای کفالت بوده و به صدور قرار وثیقه (که قراری است شدیدتر) رضایت دهد. از همین روی مطابق ماده فوق چنین امکانی برای او داده شده‌است.

گروهی معتقدند باید امکان تبدیل قرار کفالت به وثیقه را نوعی تشدید تأمین در نظر گرفت. با توجه به امکان اعتراض به تشدید تأمین از سوی متهم، این تصمیم نیز قابل اعتراض تلقی شده‌است.