ماده ۳۲۳ قانون آیین دادرسی کیفری: شاهد پیش از ادای شهادت باید به شرح زیر سوگند یاد کند:
«به خداوند متعال سوگند یاد می‌کنم که جز به راستی چیزی نگویم و تمام واقعیت را بیان کنم»
تبصره ماده ۳۲۳: در مواردی که احقاق حق متوقف بر شهادت باشد و شاهد از اتیان سوگند خودداری کند، بدون سوگند، شهادت وی استماع می‌شود و در مورد مطلع، اظهارات وی برای اطلاع بیشتر استماع می‌شود.
با توجه به اهمیت و تأثیر شهادت شهود در کشف حقیقت و نیز امکان امتناع افراد از ادای سوگند به دلیل عدم تمایل ایشان به اتیان سوگند، این اجازه از سوی قانونگذار به دادگاه‌ها داده شده‌است که بدون سوگند نیز شهادت شهود را استماع کنند.[۱]