ماده ۵۲۲ قانون آیین دادرسی کیفری
ماده 522 قانون آیین دادرسی کیفری: در صورتي كه مداواي محكوم به حبس در خارج از زندان ضروري باشد ، قاضي اجراي احكام كيفري ، مدت زمان مورد نياز براي مداوا را با توجه به نظر پزشكي قانوني تعيين مي كند و با اخذ تأمين متناسب ، اجراي حبس را به تعويق مي اندازد و هرگاه محكومٌ عليه تأمين متناسب ندهد ، معالجه وي در بيمارستان تحت نظر ضابطان صورت مي گيرد و مدت معالجه جزء محكوميت وي محسوب مي شود .
تبصره ماده 522: مفاد اين ماده از جهت اعزام براي مداواي ساير افرادي كه در حبس به سر مي برند ، نيز اجراء مي شود .
توضیح واژگان
عبارت "سایر افرادی" که در تبصره این ماده ذکر شده ، متهمین تحت قرار بازداشت یا قرارهای تأمین دیگر و یا محکومان مالی را در برمی‌گیرد.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
مطابق با متن این ماده مدت زمانیکه فرد محکوم به حبس تحت مراقبت مأمورین در بیمارستان می‌باشد جزئی از مدت محکومیت قبلی وی به شمار می‌آید.[۲]
رویه های قضایی
بر اساس ماده 99 آیین نامه زندان ها اعزام زندانی بیمار به بیمارستان جز در موارد اضطراری نیازمند مجوز مقام قضایی است و در چنین مواردی مدت اقامت زندانی بیمار در بیمارستان جزئ مدت حبس وی به شمار می‌اید.[۳]
منابع
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د.ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4880060
- ↑ عباس زراعت. حقوق جزای عمومی (جلد دوم) (مجازات ها و اقدامات تأمینی). چاپ 1. ققنوس، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2337156
- ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 701364