ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری
ماده ۱۳۰ قانون آیین دادرسی کیفری: صحنه جرم باید توسط گروه بررسی صحنه جرم که حسب مورد، متشکل از پزشک قانونی، کارشناسان بررسی صحنه جرم و تشخیص هویت، کارآگاهان نیروی انتظامی و عنداللزوم سایر کارشناسان آن است، تحت نظارت بازپرس و در صورت ضرورت به سرپرستی وی بررسی شود.
تبصره - حدود اختیارات، شرح وظایف و چگونگی بررسی صحنه جرم توسط این گروه به موجب آیین نامه اجرائی است که ظرف شش ماه از تاریخ لازمالاجراء شدن این قانون توسط وزیر دادگستری و وزیر کشور با همکاری نیروی انتظامی و سازمان پزشکی قانونی کشور تهیه میشود و به تصویب رئیس قوه قضائیه میرسد.
پیشینه
گروهی مفاد ابتدایی ماده ۸۳ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) را مطابق با این ماده جدید دانستهاند.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
گروهی معتقدند اگرچه حکم ماده فوق به صورت مطلق بیان شدهاست، اما به نظر میرسد لزوم حضور افراد گروه مذکور در ماده فوق، منوط و محدود به وقوع جرایم مهمی است که با ارتکاب آنها، آثاری نیز در محل وقوع جرم به جای ماندهاست؛ لذا اعمال ماده فوق در خصوص وقوع هر جرمی بی فایده و غیر ضروری است.[۲]
مذاکرات تصویب
در تبصره مصوبه نخست مجلس مورخ ۱۳۹۰/۳/۲ بیان شده بود: «حدود اختیارات و شرح وظایف و چگونگی بررسی صحنه جرم توسط این گروه بر اساس آیین نامه ای خواهد بود که ظرف شش ماه از تاریخ لازم الاجرا شدن این قانون از سوی وزیر دادگستری و وزیر کشور… تهیه میشود…» اما در تاریخ ۱۳۹۰/۱۲/۲۳ شورای نگهبان این تبصره را در خصوص آیین نامه دارای ابهام دانست.[۳]
مواد مرتبط
آییننامه اجرایی حدود اختیارات، شرح وظایف و چگونگی بررسی صحنه جرم[۴]
منابع
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277248
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4680212
- ↑ فهیم مصطفی زاده و مصطفی مسعودیان. قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392 (با اصلاحات و الحاقات بعدی) در پرتو نظرات شورای نگهبان. چاپ 1. پژوهشکده شورای نگهبان، 1396. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277256
- ↑ نصرت حسنزاده. محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392. چاپ 1. جنگل، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277252