ماده ۱۸۱ قانون آیین دادرسی کیفری

جلب متهم به موجب برگه جلب به عمل مي آيد . مضمون برگه جلب كه حاوي مشخصات متهم و علت جلب است بايد توسط بازپرس امضاء و به متهم ابلاغ شود .

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

برگ جلب ورقه ای چاپی و رسمی است که محتوی آن شامل احضار فردی است که نام او در ورقه جلب ذکر شده است تا برای رسیدگی به موضوعی معین نزد مقام صادر کننده برگ جلب حضور یابد. همچنین برگ جلب را دستور کتبی دادرس خطاب به قوای عمومی برای حاضر کردن متهم یا شاهد یا مطلع نزد قاضی نیز تعریف کرده اند.

مقصود از ابلاغ در ماده فوق، ابلاغ واقعی است.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

برای جلب متهم لازم است برگ جلب به او ابلاغ گردد تا وی از صحت صدور آن اطمینان حاصل کند.دستور جلب را در واقع می توان دستور دستگیری متهم احضار شده دانست که توسط مأمور ضابط اجرا می گردد. مفاد برگ جلب را همان مفاد احضاریه دانسته اند با این تفاوت که باید در یک برگ تنظیم و به مجلوب تفهیم گردد.بر اساس ماده فوق، بر خلاف برگ احضار که نتیجه عدم حضور قید می شود، در برگ جلب قید چنین امری بی مفهوم است. ورقه جلب باید به امضاء بازپرس دستور دهنده برسد.بجز جلب سیار، ابلاغ برگ جلب باید توسط مأمور جلب صورت گرفته و یک نسخه از برگ جلب به متهم تسلیم شده و رسید اخذ شود. عده ای معتقدند اگرچه احضار متهمی که در حوزه ای دیگر است امکان پذیر است، اما جلب او ممکن نبوده نیاز مند اعطاء نیابت قضایی است.

مستندات فقهی

اصولا در فقه نص صریحی در خصوص مقررات شکلی مربوط به تعقیب، جلب و یا تحقیق از متهم به جز موارد مربوط به ادله اثبات جرم وجود ندارد.

رویه قضایی

به موجب نظریه مشورتی 7/8493-1375/12/28 جلب سیار جلبی است که متهم در هر مکانی یافت شود، جلب گردد و چس از جلب نیز توسط مأمورین نیروی انتظامی مادام که نزد دادگاه حاضر شود، تحت نظر قرار گیرد.

همچنین به موجب نظریه مشورتی 7/8975-1381/108 قاضی فقط در حوزه قضایی خود می تواند مبادرت به اعمال قضایی ورزد.

همچنین به موجب نظر کمیسیون در یکی از نشست های قضایی، امکان جلب فرد زندانی به دلیل فقدان اختیار وی در آزادی وجود ندارد.