ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۲۹ توسط Abozarsh12 (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری:بازپرس در ابتداي تحقيق به متهم تفهيم مي كند محلي را كه براي اقامت خود اعلام مي نمايد ، محل اقامت قانوني او است و چنانچه محل اقامت خود را تغيير دهد ، بايد محل جديد را به گونه اي كه ابلاغ ممكن باشد اعلام كند و در غير اين صورت ، احضاريه ها و ساير اوراق قضائي به محل اقامت اعلام شده قبلي فرستاده مي شود . تغيير محل اقامت به منظور تأخير و تعلل به گونه اي كه ابلاغ اوراق دشوار باشد ، پذيرفته نيست و تمام اوراق در همان محل اعلام شده قبلي ابلاغ مي شود . تشخيص تغيير محل به منظور تأخير و تعلل ، با مقامي است كه به اتهام رسيدگي مي كند . رعايت مقررات اين ماده از نظر تعيين محل اقامت شاكي يا مدعي خصوصي نيز لازم است .

نکات توضیحی تفسیری دکترین‌

عده ای بر این باورند که نشانی اعلام شده از سوی متهم به عنوان محل اقامت، مادام که تغییر آن توسط وی اعلام نشده است، همچنان معتبر باقی خواهد ماند. لذا هرگونه ابلاغی به نشانی قبلی نیز در فرض عدم اعلام نشانی جدید قانونی بوده و دارای اثر است.[۱] لذا چنانچه در مراحل تحقیق و دادرسی، متهم با وجود تغییر محل اقامت خود، ان را به مرجع ذیصلاح اعلام نکند، در فرض ارسال احضارنامه به نشانی قبلی و عدم حضور متهم، ابلاغ احضار نامه را باید ابلاغی قانونی دانسته و نیازی به نشر آگهی در جراید نیست.[۲]

منابع

  1. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4691912
  2. علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری (ویرایش جدید). چاپ 12. شهردانش، 1397.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277464