ماده ۲۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۶۹ قانون آیین دادرسی کیفری:در هر مورد كه دادستان با عقيده بازپرس مخالف باشد و بازپرس بر عقيده خود اصرار كند ، پرونده براي حل اختلاف ، به دادگاه صالح ارسال و طبق تصميم دادگاه عمل مي شود .

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

سابقاً در بند های «ط»، «ل» و «ح» ماده 3 قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب در این خصوص مواردی ذکر شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق در راستای تضمین اصل استقلال باز پرس از داستان و استقرار اصل عدم تبعیت بازپرس از داستان است. البته از عبارت نخستین ماده می توان دریافت که بازپرس حق عدول از نظر نخست خود را پس از شنیدن اظهارات دادستان دارد. اما اگر نظرات بازپرس و داستان با یکدیگر مخالف باشد و بازپرس تأکید بر دیدگاه خود نماید، به عنوان مثال اگر یکی از طرفین عقیده بر جلب متهم به دادرسی و دیگری عقیده بر منع تعقیب داشته باشد، باید اختلاف از طریق ماده فوق حل و فصل شود.

رویه قضایی

نظریه مشورتی: حل اختلاف دادستان و بازپرس در قرار منع تعقیب توسط دادگاه مانع از حق قانونی شاکی برای اعتراض به قرار طبق ماده 270 قانون آیین دادرسی کیفری نیست.

انتقادات

عده ای معتقدند بهتر بود در انتهای ماده فوق از عبارت «...مگر اینکه بازپرس موظف به پیروی از نظر دادستان باشد...» استفاده می شد.