ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری:تحقیق و بازجویی از شهود و مطلعان قبل از رسیدگی در دادگاه، غیرعلنی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

غیر علنی بودن را نباید با سری بودن هم معنا دانست. مقصود از غیر علنی بودن آن است که بجز متهم، شاکی، وکلای آن‌ها، کارشناسان و شهود و مطلعین و سایر افرادی که حضور آن‌ها لازم دانسته شده‌است، دیگر افراد حق حضور در تحقیقات مقدماتی را ندارند. البته عده ای معتقدند شهادت شهود علاوه بر غیر علنی بودن باید سری نیز باشد.

فلسفه و مبانی نظری ماده

رسیدگی در دادسرا با ید به صورت سری، غیر علنی و غیر ترافعی باشد. این ماده مبتنی بر اصول پذیرفته شده نظام‌های تفتیشی است که به موجب آن تحقیقات باید غیر علنی باشند. این امر البته اختصاص به شهادت شهود نداشته و امور دیگر نظیر بازجویی از متهم و شاکی و دیگر امور را نیز در بر می‌گیرد. این امر همچنین باعث می‌شود که شهود و مطلعین بدون واهمه اطلاعات خود را در میان بپذارند.

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

غیر علنی بودن تحقیقات از ویژگی‌های تفتیشی بودن تحقیقات مقدماتی است که به اقتضای آن باید تحقیقات از شهود نیز به صورت غیر علنی صورت گیرد. عده ای از ظاهر این ماده چنین برداشت کرده‌اند که شهادت شاهد باید به صورت شفاهی بوده و نوشتن آن مجاز نیست. اما این استنباط فاقد ایراد نیست. چرا که اتفاقاً شهادت کتبی از شهادت شفاهی دقیق تر بوده و امکان انکار آن وجود ندارد.