ماده ۱۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
{{پانویس}}{{پانویس}} | {{پانویس}}{{پانویس}} | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
[[رده:کشف جرم و تحقیقات مقدماتی]] | |||
[[رده:وظایف و اختیارات بازپرس]] |
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۲
ماده ۱۰۶ قانون آیین دادرسی کیفری:بازپرس مكلف است پيش از اخذ مرخصي ، عزيمت به مأموريت ، انتقال و مانند آن ، نسبت به پرونده هايي كه متهمان آنها بازداشت مي باشند ، اقدام قانوني لازم را انجام دهد و در صورتي كه امكان آزادي زنداني به هر علت فراهم نشود ، مراتب را به طور كتبي به دادستان اعلام كند . تبصره ماده 106: تخلف از اين ماده و مواد ( 95 ) ، ( 102 ) ، ( 104 ) و تبصره ( 1 ) ماده ( 102 ) اين قانون موجب محكوميت انتظامي تا درجه چهار است
فلسفه و مبانی نظری ماده
هدف از وضع این ماده را پیشگیری از ادامه یافتن بازداشت های ناروا دانسته اند.[۱]
مواد مرتبط
ماده 13 قانون نظارت بر رفتار قضات (مصوب 1390) [۲]
منابع
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277140
- ↑ علی خالقی. نکته ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277144