ماده ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری:مدت اعتبار قرار منع خروج از كشور شش ماه و قابل تمديد است . در صورتي كه مدت مندرج در دستور منع خروج منقضي شود ، اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند .

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

سابقاً در ماده 133 قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب 1378) قرار منع خروج از کشور به عنوان یکی از قرار های تأمین کیفری شناسایی شده بود. اما در قانون جدید، این قرار را در زمره قرار های نظارت قضایی تلقی کرده اند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

مقصود از عبارت «اين دستور خود به خود منتفي است و مراجع مربوط نمي توانند مانع از خروج شوند .» آن است که دستور مجدد مقام قضایی برای رفع ممنوع الخروجی پس از انقضاء شش ماه نیاز نیست.

بر خلاف گذشته که مدت اعتراض به این قرار بیست روز در نظر گرفته شده بود، بر اساس قانون جدید در صورت انقضاء مدت مندرج در دستور منع خروج از کشور، این دستور خود به خود منتفی است.