ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی''': نگهداری محکومان و متهمان در یک مکان ممنوع است. نگهداری متهمان در [[بازداشتگاه|بازداشتگاه]]<nowiki/>ها و زیر نظر [[سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور]] صورت می‌گیرد. | '''ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری''': نگهداری محکومان و متهمان در یک مکان ممنوع است. نگهداری متهمان در [[بازداشتگاه|بازداشتگاه]]<nowiki/>ها و زیر نظر [[سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور]] صورت می‌گیرد. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۵۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
بر اساس این ماده، نگهداری متهمان در بازداشتگاه‌های اختصاصی و موردی ممنوع است و هیچ ارگان یا سازمانی حق داشتن بازداشتگاه اختصاصی را ندارد. به موجب این | بر اساس این ماده، نگهداری متهمان در بازداشتگاه‌های اختصاصی و موردی ممنوع است و هیچ ارگان یا سازمانی حق داشتن بازداشتگاه اختصاصی را ندارد. به موجب این ماده، بازداشتگاه‌ها در هر شهرستان باید زیر نظر رئیس زندان همان شهر باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4879768|صفحه=|نام۱=رجب|نام خانوادگی۱=گلدوست جویباری|چاپ=2}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۶ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۳
ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری: نگهداری محکومان و متهمان در یک مکان ممنوع است. نگهداری متهمان در بازداشتگاه‌ها و زیر نظر سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور صورت می‌گیرد.
فلسفه و مبانی نظری ماده
زندان همیشه محلی برای اصلاح و بازپروری نیست، گاهی به محلی برای اجتماع بزهکاران تبدیل می‌گردد، این اجتماع و هم‌نشینی می‌تواند تبعات منفی زیاد و تالی فاسدی به دنبال داشته باشد، مخصوصاً برای متهمان مبتدی یا حتی بی‌گناهی که این اجتماع، زمینه آشنایی با مجرمان حرفه‌ای و یادگیری راه و روش‌های ارتکاب جرم را برای آنان فراهم می‌کند، این ماده برای جلوگیری از وقوع چنین آثاری است.[۱][۲]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
بر اساس این ماده، نگهداری متهمان در بازداشتگاه‌های اختصاصی و موردی ممنوع است و هیچ ارگان یا سازمانی حق داشتن بازداشتگاه اختصاصی را ندارد. به موجب این ماده، بازداشتگاه‌ها در هر شهرستان باید زیر نظر رئیس زندان همان شهر باشد.[۳]
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737700
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879760
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879768