ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی''': نگهداری محکومان و متهمان در یک مکان ممنوع است. نگهداری متهمان در | '''ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری''': نگهداری محکومان و متهمان در یک مکان ممنوع است. نگهداری متهمان در [[بازداشتگاه|بازداشتگاه]]<nowiki/>ها و زیر نظر [[سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور]] صورت می‌گیرد. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۵۱۳ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۵۱۵ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | |||
«بازداشتگاه» بر اساس [[ماده ۴ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی مصوب ۱۳۸۰]]، محل نگهداری متهمینی است که با [[قرار]] کتبی [[مقام قضایی|مقامات صلاحیتدار قضایی]] تا اتخاذ تصمیم نهایی به آنجا معرفی می‌شوند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=مهاجر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=811556|صفحه=|نام۱=رضا|نام خانوادگی۱=شکری|نام۲=قادر|نام خانوادگی۲=سیروس|چاپ=8}}</ref> | |||
== فلسفه و مبانی نظری ماده == | == فلسفه و مبانی نظری ماده == | ||
زندان همیشه محلی برای اصلاح و بازپروری | [[زندان]] همیشه محلی برای اصلاح و بازپروری نیست، گاهی به محلی برای اجتماع بزهکاران تبدیل می‌گردد، این اجتماع و هم‌نشینی می‌تواند تبعات منفی زیاد و تالی فاسدی به دنبال داشته باشد، مخصوصاً برای متهمان مبتدی یا حتی بی‌گناهی که این اجتماع، زمینه آشنایی با مجرمان حرفه‌ای و یادگیری راه و روش‌های ارتکاب [[جرم]] را برای آنان فراهم می‌کند، این ماده برای جلوگیری از وقوع چنین آثاری است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4737700|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4879760|صفحه=|نام۱=رجب|نام خانوادگی۱=گلدوست جویباری|چاپ=2}}</ref> | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
بر اساس این | بر اساس این ماده، نگهداری متهمان در بازداشتگاه‌های اختصاصی و موردی ممنوع است و هیچ ارگان یا سازمانی حق داشتن بازداشتگاه اختصاصی را ندارد. به موجب این ماده، بازداشتگاه‌ها در هر شهرستان باید زیر نظر رئیس زندان همان شهر باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4879768|صفحه=|نام۱=رجب|نام خانوادگی۱=گلدوست جویباری|چاپ=2}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | {{پانویس}}{{مواد قانون آیین دادرسی کیفری}} | ||
[[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | [[رده:مواد قانون آیین دادرسی کیفری]] | ||
[[رده:اجرای احکام کیفری و اقدامات | [[رده:اجرای احکام کیفری و اقدامات تامینی و تربیتی]] | ||
[[رده:اجرای مجازات حبس]] | [[رده:اجرای مجازات حبس]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۵
ماده ۵۱۴ قانون آیین دادرسی کیفری: نگهداری محکومان و متهمان در یک مکان ممنوع است. نگهداری متهمان در بازداشتگاه‌ها و زیر نظر سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور صورت می‌گیرد.
توضیح واژگان
«بازداشتگاه» بر اساس ماده ۴ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندانها و اقدامات تأمینی و تربیتی مصوب ۱۳۸۰، محل نگهداری متهمینی است که با قرار کتبی مقامات صلاحیتدار قضایی تا اتخاذ تصمیم نهایی به آنجا معرفی می‌شوند.[۱]
فلسفه و مبانی نظری ماده
زندان همیشه محلی برای اصلاح و بازپروری نیست، گاهی به محلی برای اجتماع بزهکاران تبدیل می‌گردد، این اجتماع و هم‌نشینی می‌تواند تبعات منفی زیاد و تالی فاسدی به دنبال داشته باشد، مخصوصاً برای متهمان مبتدی یا حتی بی‌گناهی که این اجتماع، زمینه آشنایی با مجرمان حرفه‌ای و یادگیری راه و روش‌های ارتکاب جرم را برای آنان فراهم می‌کند، این ماده برای جلوگیری از وقوع چنین آثاری است.[۲][۳]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
بر اساس این ماده، نگهداری متهمان در بازداشتگاه‌های اختصاصی و موردی ممنوع است و هیچ ارگان یا سازمانی حق داشتن بازداشتگاه اختصاصی را ندارد. به موجب این ماده، بازداشتگاه‌ها در هر شهرستان باید زیر نظر رئیس زندان همان شهر باشد.[۴]
منابع
- ↑ رضا شکری و قادر سیروس. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوق کنونی (دکترین و رویه کیفری ایران). چاپ 8. مهاجر، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 811556
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4737700
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879760
- ↑ رجب گلدوست جویباری. آیین دادرسی کیفری منطبق با ق.آ.د. ک جدید مصوب 1392. چاپ 2. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4879768