ماده ۱۲۹ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۱۲۹ قانون آیین دادرسی کیفری: هنگام تحقیق محلی و معاینه محل، تمام آثار و نشانه‌های مشهود و مکشوف که به نحوی در قضیه مؤثر است، به دستور بازپرس توسط کارشناسان جمع‌آوری و در صورتمجلس قید می‌شود و به امضای اشخاص دخیل در موضوع می‌رسد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

مقصود از عبارت «افراد دخیل در موضوع» افرادی نظیر متهم، شاکی، کارشناس و نیز مجریان قرار است.

پیشینه

در این خصوص می‌توان به ماده ۷۵ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۲۹۰) استناد کرد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در خصوص اطلاعاتی که پس از مشاهده محل یا به وسیله کسب اطلاع از افراد مطلع به دست می‌آید، باید تمام نکات مهم نظیر حالات متهم و نیز اطلاعات اهل محل با صدور قرار تحقیق محلی جمع‌آوری شود.به همین دلیل بر اساس ماده فوق، دو تکلیف برای مجری معاینه محل و تحقیق محلی در نظر گرفته شده‌است:

۱- تنظیم صورتجلسه که باید آن را جزء قوانین آمره دانست، این مندرجات باید صریح و روشن و بدون ابهام بوده و به خوبی قادر به توصیف صحنه جرم برای دیگران باشد.عده ای معتقدند عدم تنظیم این صورت مجلس را باید تخلف انتظامی به‌شمار آورد.

۲- ذکر تمام آثار و علایم مشهود و مکشوفه در صورت مجلس بسته به نظر مجری.

ماده فوق را عده ای دلیل بر لزوم کتبی بودن تحقیقات در تمام مراحل دانسته‌اند.

نکات توضیحی

یکی از دلایلی که برای اثبات امر جزایی به کار می رود، اطلاعاتی است که پس از مشاهده محل یا به وسیله کسب اطلاع از افراد مطلع به دست می آید.

انتقادات

عده ای معتقدند در خصوص قرار تحقیق محلی و معاینه محل، بسیاری از مقررات نظیر نحوه پرداخت هزینه‌ها، مسئول تهیه وسیله اجرای قرار و … مسکوت مانده‌اند.

مقالات مرتبط

• الگوهای دوگانة فرایند کیفری «کنترل جرم» و «دادرسی منصفانه»
• گستره اصل آزادی تحصیل دلیل در دادرسی کیفری ایران و انگلستان