ماده ۱۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
Hossein dk (بحث | مشارکتها) |
||
| (۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۸۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۱۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۱۹۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مواد مرتبط == | |||
* [[ماده ۹۵ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۱۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۳ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
* [[ماده ۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری]] | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
این ماده در خصوص تأکید بر لزوم فوریت در شروع به تحقیق از متهم پس از حضور یا جلب نزد بازپرس، مگر در صورت عدم امکان تحقیق فوری از متهم وضع شده‌است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4682804|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> چرا که عده ای تحت نظر قرار دادن افراد را امری استثنایی و خلاف اصل تلقی کرده‌اند که فقط در مواردی خاص نظیر متهمی که توسط مأموران جلب و نزد بازپرس آورده شده باشد امکان‌پذیر است، در همین مورد نیز مجموع مدت زمان تحت نظر قرار گرفتن نباید بیشتر از ۲۴ ساعت باشد؛ لذا چنانچه متهمی پیش از انتقال نزد بازپرس، ۲۴ ساعت تحت نظر ضابطان بوده باشد، امکان تحت نظر قرار گرفتن مجدد او توسط بازپرس وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4682828|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | این ماده در خصوص تأکید بر لزوم فوریت در شروع به تحقیق از [[متهم]] پس از حضور یا جلب نزد بازپرس، مگر در صورت عدم امکان تحقیق فوری از متهم وضع شده‌است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4682804|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> چرا که عده ای تحت نظر قرار دادن افراد را امری استثنایی و خلاف اصل تلقی کرده‌اند که فقط در مواردی خاص نظیر متهمی که توسط مأموران جلب و نزد بازپرس آورده شده باشد امکان‌پذیر است، در همین مورد نیز مجموع مدت زمان تحت نظر قرار گرفتن نباید بیشتر از ۲۴ ساعت باشد؛ لذا چنانچه متهمی پیش از انتقال نزد بازپرس، ۲۴ ساعت تحت نظر ضابطان بوده باشد، امکان تحت نظر قرار گرفتن مجدد او توسط بازپرس وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4682828|صفحه=|نام۱=علی|نام خانوادگی۱=خالقی|چاپ=1}}</ref> | ||
=== نکات توضیحی === | === نکات توضیحی === | ||
| خط ۱۲: | خط ۲۰: | ||
== رویه‌های قضایی == | == رویه‌های قضایی == | ||
[[نظریه مشورتی]] شماره ۷/۹۳/۱۳۰۶ _ ۹۳/۶/۸ [[اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]: طبق [[ماده ۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری]] ۱۳۹۲ ضابطان دادگستری مکلفند بدون اینکه متهم را تحت نظر قرار دهند تحقیقات و اقدامات قانونی را برای [[کشف جرم]] شروع کنند اما در [[جرم مشهود|جرائم مشهود]] چنانچه نگهداری متهم برای تکمیل تحقیقات ضروری باشد ضابطان باید موضوع اتهام و دلایل آن را کتباً به متهم اعلام نموده و مراتب را فوراً به دادستان اطلاع دهند و در هر حال نمی‌توانند بیش از ۲۴ ساعت متهم را تحت نظر داشته باشند در این فاصله متهم را باید به بازپرس معرفی نمایند و براساس ماده ۱۸۹ این قانون و تبصره ذیل آن بازپرس موظف است ظرف ۲۴ ساعت مذکور تحقیقات را از متهم شروع نماید یا در مورد وی تعیین تکلیف کند؛ بنابراین از زمان تحت نظر قرار گرفتن متهم توسط ضابطان تا زمان شروع به تحقیقات توسط بازپرس نباید بیش از ۲۴ ساعت طول بکشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279728|صفحه=|نام۱=نصرت|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=1}}</ref> | |||
* [[نظریه مشورتی]] شماره ۷/۹۳/۱۳۰۶ _ ۹۳/۶/۸ [[اداره کل حقوقی قوه قضاییه]]: طبق [[ماده ۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری]] ۱۳۹۲ ضابطان دادگستری مکلفند بدون اینکه متهم را تحت نظر قرار دهند تحقیقات و اقدامات قانونی را برای [[کشف جرم]] شروع کنند اما در [[جرم مشهود|جرائم مشهود]] چنانچه نگهداری متهم برای تکمیل تحقیقات ضروری باشد ضابطان باید موضوع اتهام و دلایل آن را کتباً به متهم اعلام نموده و مراتب را فوراً به دادستان اطلاع دهند و در هر حال نمی‌توانند بیش از ۲۴ ساعت متهم را تحت نظر داشته باشند در این فاصله متهم را باید به بازپرس معرفی نمایند و براساس ماده ۱۸۹ این قانون و تبصره ذیل آن بازپرس موظف است ظرف ۲۴ ساعت مذکور تحقیقات را از متهم شروع نماید یا در مورد وی تعیین تکلیف کند؛ بنابراین از زمان تحت نظر قرار گرفتن متهم توسط ضابطان تا زمان شروع به تحقیقات توسط بازپرس نباید بیش از ۲۴ ساعت طول بکشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1397|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6279728|صفحه=|نام۱=نصرت|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=1}}</ref> | |||
* [[نظریه شماره 7/98/1942 مورخ 1399/02/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره معیارهای صدور قرار تامین کیفری]] | |||
* [[نظریه شماره 1157/96/7 مورخ 1396/05/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۵۸
ماده ۱۸۹ قانون آیین دادرسی کیفری: بازپرس مکلف است بلافاصله پس از حضور یا جلب متهم، تحقیقات را شروع کند و در صورت عدم امکان، حداکثر ظرف بیست و چهار ساعت از زمان تحت نظر قرار گرفتن او توسط ضابطان دادگستری، با رعایت ماده (۹۸) این قانون مبادرت به تحقیق نماید. در صورت غیبت یا عذر موجه بازپرس یا امتناع وی از شروع تحقیقات به دلایل قانونی، دادستان انجام تحقیقات را به بازپرس دیگر یا در صورت اقتضاء به دادرس دادگاه محول می‌کند.
تبصره - تحت نظر قرار دادن متهم بیش از بیست و چهار ساعت، بدون آنکه تحقیق از او شروع یا تعیین تکلیف شود، بازداشت غیرقانونی محسوب و مرتکب به مجازات قانونی محکوم می‌شود.
مواد مرتبط
- ماده ۹۵ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۱۰۴ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۳ قانون آیین دادرسی کیفری
- ماده ۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری
نکات توضیحی تفسیری دکترین
این ماده در خصوص تأکید بر لزوم فوریت در شروع به تحقیق از متهم پس از حضور یا جلب نزد بازپرس، مگر در صورت عدم امکان تحقیق فوری از متهم وضع شده‌است،[۱] چرا که عده ای تحت نظر قرار دادن افراد را امری استثنایی و خلاف اصل تلقی کرده‌اند که فقط در مواردی خاص نظیر متهمی که توسط مأموران جلب و نزد بازپرس آورده شده باشد امکان‌پذیر است، در همین مورد نیز مجموع مدت زمان تحت نظر قرار گرفتن نباید بیشتر از ۲۴ ساعت باشد؛ لذا چنانچه متهمی پیش از انتقال نزد بازپرس، ۲۴ ساعت تحت نظر ضابطان بوده باشد، امکان تحت نظر قرار گرفتن مجدد او توسط بازپرس وجود ندارد.[۲]
نکات توضیحی
بازپرس مکلف است بلافاصله پس از جلب متهم، شروع به تحقیق از او نماید. ضمناً متهم از زمان تحت نظر قرار گرفتن توسط ضابط، بیش از ۲۴ ساعت قابل تحت نظر قرار دادن نیست، این به آن معناست که اگر پلیس متهم را تحت نظر قرار داده باشد، بازپرس این امکان را نخواهد داشت.[۳]
رویه‌های قضایی
- نظریه مشورتی شماره ۷/۹۳/۱۳۰۶ _ ۹۳/۶/۸ اداره کل حقوقی قوه قضاییه: طبق ماده ۴۶ قانون آیین دادرسی کیفری ۱۳۹۲ ضابطان دادگستری مکلفند بدون اینکه متهم را تحت نظر قرار دهند تحقیقات و اقدامات قانونی را برای کشف جرم شروع کنند اما در جرائم مشهود چنانچه نگهداری متهم برای تکمیل تحقیقات ضروری باشد ضابطان باید موضوع اتهام و دلایل آن را کتباً به متهم اعلام نموده و مراتب را فوراً به دادستان اطلاع دهند و در هر حال نمی‌توانند بیش از ۲۴ ساعت متهم را تحت نظر داشته باشند در این فاصله متهم را باید به بازپرس معرفی نمایند و براساس ماده ۱۸۹ این قانون و تبصره ذیل آن بازپرس موظف است ظرف ۲۴ ساعت مذکور تحقیقات را از متهم شروع نماید یا در مورد وی تعیین تکلیف کند؛ بنابراین از زمان تحت نظر قرار گرفتن متهم توسط ضابطان تا زمان شروع به تحقیقات توسط بازپرس نباید بیش از ۲۴ ساعت طول بکشد.[۴]
- نظریه شماره 7/98/1942 مورخ 1399/02/07 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره معیارهای صدور قرار تامین کیفری
- نظریه شماره 1157/96/7 مورخ 1396/05/23 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4682804
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4682828
- ↑ ایمان یوسفی. آیین دادرسی کیفری (بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1392) (جلد اول). چاپ 1. میزان، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4864796
- ↑ نصرت حسن‌زاده. محشای قانون آیین دادرسی کیفری کاربردی مصوب 1392. چاپ 1. جنگل، 1397. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6279728