ماده ۳۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Hossein dk (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hossein dk (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
* [[نظریه شماره 7/99/1346 مورخ 1399/09/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اجرای حکم شلاق قبل از قطعیت رای در فرض عدم اعتراض محکوم علیه]] | * [[نظریه شماره 7/99/1346 مورخ 1399/09/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اجرای حکم شلاق قبل از قطعیت رای در فرض عدم اعتراض محکوم علیه]] | ||
* [[نظریه شماره 7/99/896 مورخ 1399/07/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان اعطای مرخصی به محکومین غیر قطعی]] | * [[نظریه شماره 7/99/896 مورخ 1399/07/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان اعطای مرخصی به محکومین غیر قطعی]] | ||
* نظریه شماره 1375/95/7 مورخ 1395/06/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه | * [[نظریه شماره 1375/95/7 مورخ 1395/06/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه]] | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۹
ماده ۳۷۷ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه متهم با صدور قرار تأمین در بازداشت باشد و به موجب حکم غیرقطعی به حبس، شلاق تعزیری یا جزای نقدی محکوم شود، مقام قضائی که پرونده تحت نظر او است باید با احتساب ایام بازداشت قبلی، مراتب را به زندان اعلام کند تا وی بیش از میزان محکومیت در زندان نماند.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
این ماده، ناظر به حالتی است که در آن متهمی که در بازداشت به سر میبرد، به موجب حکم دادگاه به مجازات زندان، شلاق یا جزای نقدی محکوم شود. در این شرایط لازم است با احتساب مدتی که وی سابقاً در بازداشت به سر بردهاست، از میزان حبس، شلاق تعزیری یا جزای نقدی مورد حکم او به شرح مقرر در قانون کاسته شود.[۱]
رویه های قضایی
- نظریه شماره 7/99/1346 مورخ 1399/09/30 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره اجرای حکم شلاق قبل از قطعیت رای در فرض عدم اعتراض محکوم علیه
- نظریه شماره 7/99/896 مورخ 1399/07/05 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره امکان اعطای مرخصی به محکومین غیر قطعی
- نظریه شماره 1375/95/7 مورخ 1395/06/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
منابع
- ↑ علی خالقی. نکتهها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهشهای حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4706988