ماده ۵۵۸ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پیشینه) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
حوزه | حوزه قضایی، به ناحیه ای از کشور گفته می‌شود که مسائل قضایی مردمان در [[صلاحیت]] دادگاهی قرار داده شده باشد مانند حوزه قضایی دادگاه شهرستان تهران.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6320404|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref> | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
طبق تبصره ۱ [[ماده ۳ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب]]: | طبق تبصره ۱ [[ماده ۳ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب]]: «حوزه قضایی عبارت است از قلمرو یک بخش یا شهرستان یا نقاط معینی از شهرهای بزرگ.» | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۰۶
ماده ۵۵۸ قانون آیین دادرسی کیفری: چنانچه اقامتگاه اشخاص مشمول تعلیق اجرای مجازات، آزادی مشروط، تعویق صدور حکم، نظام نیمه آزادی و آزادی تحت نظارت سامانه‌های الکترونیکی، در حوزه قضائی دیگری غیر از حوزه قضائی دادگاه صادرکننده رأی باشد، اشخاص مذکور می‌توانند اجرای تصمیم مذکور را در محل اقامت خود تقاضا نمایند. در این صورت قاضی مجری حکم با اعطای نیابت به قاضی اجرای احکام حوزه اقامت آنان، تمامی دستورهای دادگاه و واحد اجرای احکام و شرایط مقرر در رأی را به قاضی مجری نیابت اعلام می‌نماید و موارد مذکور، تحت نظارت قاضی مرجوعٌ الیه اجراء می‌شود.
توضیح واژگان
حوزه قضایی، به ناحیه ای از کشور گفته می‌شود که مسائل قضایی مردمان در صلاحیت دادگاهی قرار داده شده باشد مانند حوزه قضایی دادگاه شهرستان تهران.[۱]
پیشینه
طبق تبصره ۱ ماده ۳ قانون تشکیل دادگاه‌های عمومی و انقلاب: «حوزه قضایی عبارت است از قلمرو یک بخش یا شهرستان یا نقاط معینی از شهرهای بزرگ.»
مواد مرتبط
مواد ۱۱۹ تا ۱۲۱ قانون آیین دادرسی کیفری[۲]
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320404
- ↑ سیدحمید شاهچراغ و حسن حاجیلو. شرح آیین دادرسی کیفری (اجرای احکام کیفری و اقدامات تأمینی و تربیتی و…). چاپ 1. جنگل، 1395. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320240