ماده ۱۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۳۲ قانون آیین دادرسی کیفری: هرگاه هویت متوفی معلوم نباشد به دستور بازپرس، علائم و مشخصات جسد به‌طور دقیق در صورتمجلس قید می‌گردد و اثر انگشتان دست متوفی در پرونده ثبت و برای تشخیص هویت وی به هر نحو که مقتضی بداند، اقدام می‌شود.

تبصره ۱ - در صورت ضرورت، بازپرس می‌تواند دستور انتشار تصویر متوفی را در پایگاه‌های اطلاع‌رسانی نیروی انتظامی یا پزشکی قانونی یا به هر نحو مناسب دیگر صادر کند.

تبصره ۲ - اجرای مقررات این ماده و ماده (۱۳۱) منوط به رعایت موازین شرعی است.


مواد مرتبط

توضیح واژگان

تشخیص هویت از جمله عملیات پلیسی بسیار مهم و حساس است و می‌توان آن را تشخیص مجموعه علایمی دانست که موجب تمیز یک فرد از سایرین می‌شود.[۱]

پیشینه

ماده ۹۴ قانون آیین دادرسی کیفری، سابقاً در این خصوص وضع شده بود، بر این اساس در گذشته مأموران تحقیق، گاه عکس اجساد را برای چاپ به روزنامه‌ها می فرستادند، در نتیجه این اقدام ممکن بود موجب آزار روحی خوانندگان شود.[۲]

نکات تفسیری دکترین

در صورت مشخص نبودن هویت متوفی، باید مشخصات جسد در صورتمجلس به دقت قید شود.[۳]مواردی که می‌تواند به تشخیص هویت کمک کند، تعیین سن، قد، وزن، جنس، انگشت نگاری، برداشتن نقش کف دست و پا، رنگ موی سر (مجعد یا صاف بودن[۴])، وضع دندان‌ها، خالکوبی‌های بدن، وضع گوش‌ها و لاله گوش‌ها، زخم‌های بدن متوفی، اقلامی نظیر حلقه، ساعت، لباس و … هستند.[۵]همچنین مواردی نظیر سرخی، کبودی، خونمردگی، آثار جراحات سابق و خراش‌های التیام یافته نیز باید در صورتجلسه به دقت بیان شوند.[۶]انگشت نگاری از متوفی باید به سرعت و پیش از گذشتن مدت زیاد از فوت صورت گیرد تا عضلات انگشت منقبض و سفت و پوست نیز نرم و خیس نشده باشد.[۷]

نکات توضیحی

انگشت نگاری از جمله طرقی است که موجب شتاب گرفتن شناسایی هویت میشود.[۸]

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها تشخیص هویت متوفی را فی نفسه واجب ندانسته‌اند و گروهی دیگر نیز با توجه به لزوم اذن ولی برای دفن و تجهیز میت، شناسایی ولی را در صورت امکان لازم دانسته‌اند.[۹]


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. علامت‌ها و مشخصات جسد باید به صورت دقیق در صورتجلسه قید شوند.
  2. اثر انگشتان متوفی باید در پرونده ثبت شود.
  3. بازپرس مسئول تشخیص هویت متوفی است و می‌تواند اقدامات مختلفی انجام دهد.
  4. انتشار تصویر متوفی توسط بازپرس در صورت ضرورت انجام می‌شود.
  5. انتشار تصویر می‌تواند از طریق پایگاه‌های اطلاع‌رسانی نیروی انتظامی یا پزشکی قانونی باشد.
  6. رعایت موازین شرعی در اجرای این ماده الزامی است.
  7. مقررات ماده ۱۳۲ همراه با ماده ۱۳۱ باید با رعایت موازین شرعی اجرا شوند.

پایان نامه و رساله های مرتبط

مقالات مرتبط

منابع

  1. عباس ایمانی. فرهنگ اصطلاحات حقوق کیفری. چاپ 2. نامه هستی، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1308820
  2. عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 3. فکرسازان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 483380
  3. محمود آخوندی اصل. آیین دادرسی کیفری (جلد دوم) (سازمان و صلاحیت مراجع کیفری). چاپ 12. سازمان چاپ و انتشارات، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2760240
  4. نوراله عزیزمحمدی. تحقیقات قضایی در قتل. چاپ 1. بهنامی، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3466700
  5. عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 3. فکرسازان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 483384
  6. نوراله عزیزمحمدی. تحقیقات قضایی در قتل. چاپ 1. بهنامی، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3466664
  7. عباس زراعت و علی مهاجری. آیین دادرسی کیفری (جلد اول). چاپ 3. فکرسازان، 1386.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 483392
  8. نشریه دادرسی ، شماره 49، فروردین و اردیبهشت 1383. سازمان قضایی نیروهای مسلح، 1383.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1925760
  9. مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد پنجم) (دیات). چاپ 2. جنگل، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1312912

رویه های قضایی