ماده ۱۶۶ قانون آیین دادرسی کیفری

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۶ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۱۶۶ قانون آیین دادرسی کیفری: در صورتی که نظر کارشناس با اوضاع و احوال محقق و معلوم مورد کارشناسی مطابقت نداشته باشد، بازپرس نظر کارشناس را به نحو مستدل رد می‌کند و موضوع را به کارشناس دیگر ارجاع می‌دهد.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین ماده 166 قانون آیین دادرسی کیفری

در تفسیر ماده فوق، عده ای اصل را بر قبول نظریه کارشناس رسمی دانسته و خلاف آن را مشروط به عدم مطابقت این نظر با اوضاع و احوال محقق و معلوم امر می‌دانند، چرا که اصولاً هدف از ارجاع امر به کارشناسی، اظهار نظر فنی و تخصصی فردی خبره در امری است که بازپرس نسبت به آن فاقد آگاهی می‌باشد.[۱]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 166 قانون آیین دادرسی کیفری

  1. اگر نظر کارشناس با شرایط و واقعیت‌های موضوع مورد بررسی هماهنگ نباشد، نظر او قابل قبول نیست.
  2. بازپرس وظیفه دارد تا نظر کارشناسی که با اوضاع و احوال روشن موضوع تناقض دارد را به صورت مستدل رد کند.
  3. پس از رد نظر کارشناس اولیه، موضوع باید به کارشناس دیگری ارجاع داده شود.
  4. لازم است که بازپرس دلایل رد نظر کارشناس را به طور منطقی و مستند ارائه کند.
  5. ارجاع مجدد به کارشناس دیگر در این شرایط از اهمیت زیادی برخوردار است تا نظر کارشناسی دقیق و معتبر به دست آید.

رویه های قضایی

منابع

  1. علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4681196
  2. پیشینه رویه قضایی در ایران در ارتباط با آیین دادرسی کیفری- جلد اول. چاپ 2. مرکز مطبوعات و انتشارات قوه قضائیه، 1396.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6277392