ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۲۵۶ قانون آیین دادرسی کیفری: در موارد زیر شخص بازداشت شده مستحق جبران خسارت نیست:

الف - بازداشت شخص، ناشی از خودداری در ارائه اسناد، مدارک و ادله بی گناهی خود باشد.

ب - به منظور فراری دادن مرتکب جرم، خود را در مظان اتهام و بازداشت قرار داده باشد.

پ - به هر جهتی به ناحق موجبات بازداشت خود را فراهم آورده باشد.

ت - همزمان به علت قانونی دیگر بازداشت باشد.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۵۵ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۲۵۷ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۲۵۷ قانون آیین دادرسی کیفری

توضیح واژگان

به نوشته ای که توسط خواهان یا خوانده در دادگاه مورد استناد قرارگیرد؛ «سند» گویند، به عبارت دیگر سند، نوشته ای است که به طور کتبی، به منظور احقاق و اثبات عمل یا واقعه حقوقی تنظیم می‌گردد.

نکات تفسیری دکترین ماده 256 قانون آیین دادرسی کیفری

موارد فوق عمدتاً مواردی هستند که بر مبنای قاعده اقدام بوده و از آنجایی که فردی خود موجب توجه اتهام به خود شده‌است، لذا شایسته جبران خسارت نیز نمی‌باشد.

در خصوص بند الف ماده فوق، عده ای معتقدند لازم است خودداری فرد از ارائه اسناد و مدارک، با علم و اطلاع از ارزش قضایی این اسناد در اثبات امر و بی گناهی خود باشد.

نکات توضیحی ماده 256 قانون آیین دادرسی کیفری

تشخیص موارد مورد بحث در ماده فوق را در مرحله اول بر عهده کمیسیون استانی موضوع ماده ۲۵۷ قانون آیین دادرسی کیفری دانسته اند.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 256 قانون آیین دادرسی کیفری

1. شخص بازداشت شده اگر مدارک بی‌گناهی خود را ارائه ندهد، خسارت دریافت نمی‌کند.
2. در صورت خود را قرار دادن در مظان اتهام به هدف فراری دادن مجرم، شخص مستحق جبران خسارت نیست.
3. اگر شخص به هر دلیلی خود را ناحق باعث بازداشت کرده باشد، نمی‌تواند خسارت بگیرد.
4. در صورتی که همزمان به دلیل قانونی دیگری بازداشت باشد، مستحق جبران خسارت نیست.

مقالات مرتبط

بررسی نحوه مطالبة خسارت ناشی از اشتباه یا تقصیر قاضی در حقوق موضوعه ایران