ماده ۴۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۴۱۹ قانون آیین دادرسی کیفری: احاله در موارد زیر صورت می‌گیرد: الف - متهم یا بیشتر متهمان در حوزه دادگاه دیگری اقامت داشته باشند. ب - محل وقوع جرم از دادگاه صالح دور باشد، به نحوی که دادگاه دیگر به علت نزدیک بودن به محل وقوع آن، آسان‌تر بتواند به موضوع رسیدگی کند.

تبصره ماده ۴۱۹: احاله پرونده نباید به کیفیتی باشد که موجب عسر و حرج شاکی یا مدعی خصوصی شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

سابقاً مواد ۶۲ الی ۶۴ قانون آیین دادرسی کیفری در خصوص مقررات راجع به احاله وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

گروهی معتقدند ماده فوق مشخص نکرده‌است که مجوز احاله یک پرونده کیفری اجتماع شرایط فوق‌الذکر است یا وجود یکی از آن‌ها کفایت می‌کند. اما به نظر می‌رسد نظر دوم صحیح تر باشد.

رویه‌های قضایی

نظریه اداره حقوقی شماره ۷/۷۷۵ مورخ ۱۳۶۸/۲/۱۰: با توجه به مواد قانون آیین دادرسی کیفری تنها آنچه که احاله شده‌است در مرجعی که به آن احاله گردیده‌است مورد رسیدگی واقع خواهد شد اگر احاله نسبت به تمام پرونده باشد تمام آن و اگر نسبت به اتهام فرد یا افراد معینی باشد فقط نشیبت به آن‌ها در مراجع اخیرالذکر رسیدگی خواهد گردید.