ماده ۳۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری

ماده ۳۲۸ قانون آیین دادرسی کیفری: قطع کلام شهود در هنگام ادای شهادت ممنوع است. هر یک از اصحاب دعوی و دادستان می‌توانند سؤالات خود را با اذن دادگاه مطرح کنند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۳۲۷ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۳۲۹ قانون آیین دادرسی کیفری
• ماده ۱۹۹ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری مصوب ۱۳۷۸
• ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی

توضیح واژگان

«شهادت» آن است که از چیزی خبر داده شود و ممکن است به صورت کتبی یا شفاهی انجام شود.همچنین شهادت یعنی اخبار صحیح از وقوع امری به منظور ثبوت آن در جلسه دادگاه.

پیشینه

سابقاً ماده ۱۹۹ قانون آیین دادرسی کیفری (مصوب ۱۳۷۸) در این خصوص وضع شده بود.

مطالعات تطبیقی

به موجب بخش پنجم از بند سوم ماده ۱۴ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، متهم حق دارد از شهودی که علیه او شهادت داده‌اند، پرسش کند.

نکات تفسیری دکترین

پرسش از گواهان می‌تواند زمینه‌ساز احقاق حقیقت و اجرای عدالت باشد، این امر همچنین ضامن حفظ حقوق متهم در راستای به چالش انداختن اظهارات شهود است. بر اساس ماده فوق، پس از ختم اظهارات شاهد نیز طرفین نمی‌توانند به استناد قطع نکردن سخنان شاهد به‌طور مستقیم سوالات خود را از او مطرح کنند، بلکه طرح سؤال از شاهد باید با اذن دادگاه باشد. البته عده ای معتقدند قاضی حق ندارد طرفین دعوا را از طرح سؤال ممنوع کند. مقنن در خصوص ضمانت اجرای تخلف از این ماده ساکت است، اما عده ای این ضمانت اجرا را ممنوعیت طرفین از طرح سؤال مجدد از شهود دانسته‌اند.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. قطع کلام شهود هنگام شهادت دادن ممنوع است.
2. اصحاب دعوی و دادستان حق پرسیدن سوال دارند.
3. سوالات باید با اجازه دادگاه مطرح شوند.