ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی کیفری: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی کیفری:''' وجود یکی از [[جهات رد دادرس]] بین [[وکیل تسخیری]] با طرف مقابل، [[شرکت در جرم|شرکا]] و [[معاونت در جرم|معاونان جرم]] یا وکلای آنان موجب ممنوعیت از انجام وکالت در آن پرونده است. | '''ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی کیفری:''' وجود یکی از [[ایراد رد دادرس|جهات رد دادرس]] بین [[وکیل تسخیری]] با طرف مقابل، [[شرکت در جرم|شرکا]] و [[معاونت در جرم|معاونان جرم]] یا وکلای آنان موجب ممنوعیت از انجام وکالت در آن پرونده است. | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* {{زیتونی|[[ماده ۳۵۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۳۵۰ قانون آیین دادرسی کیفری|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۲:۲۰
ماده ۳۴۹ قانون آیین دادرسی کیفری: وجود یکی از جهات رد دادرس بین وکیل تسخیری با طرف مقابل، شرکا و معاونان جرم یا وکلای آنان موجب ممنوعیت از انجام وکالت در آن پرونده است.
پیشینه
سابقاً ماده ۱۸۷ قانون آیین دادرسی کیفری (۱۳۷۸) در این خصوص وضع شده بود.[۱]
منابع
- ↑ صادق سلیمی و امین بخشی زاده اهری. تحلیل ماده به ماده قانون آیین دادرسی کیفری 1392 در مقایسه با قوانین سابق. چاپ 1. جنگل، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6278532