ماده ۳۷۵ قانون آیین دادرسی کیفری
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۳۷۵ قانون آیین دادرسی کیفری: دادگاه باید در رأی، حضوری یا غیابی بودن و قابلیت واخواهی، تجدیدنظر یا فرجام و مهلت و مرجع آن را قید کند. اگر رأی قابل واخواهی، تجدیدنظر یا فرجام باشد و دادگاه آن را غیرقابل واخواهی، تجدیدنظر یا فرجام اعلام کند این امر، مانع واخواهی، تجدیدنظر یا فرجام خواهی نیست.
مواد مرتبط
نکات تفسیری دکترین ماده 375 قانون آیین دادرسی کیفری
در فرضی که رأی دادگاه قابل واخواهی، تجدید نظر یا فرجام بوده و دادگاه خلاف آن را اعلام کرده باشد و از رأی نیز واخواهی شود، دادگاه صادر کننده رأی در این خصوص اتخاذ تصمیم می‌کند. در فرض تجدیدنظر یا فرجام خواهی از این رأی، دادگاه فوق‌الذکر باید پرونده را برای اتخاذ تصمیم نزد مرجع صالح بفرستد.[۱]
نشست های علمی مرتبط
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 375 قانون آیین دادرسی کیفری
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- دادگاه موظف است ماهیت رأی (حضوری یا غیابی) را در حکم مشخص کند.
- قابلیت یا عدم قابلیت واخواهی، تجدیدنظر یا فرجام باید در رأی ذکر شود.
- مهلت و مرجع واخواهی، تجدیدنظر یا فرجام باید در رأی قید شود.
- اگر رأی به اشتباه غیرقابل واخواهی، تجدیدنظر یا فرجام اعلام شود، این امر مانع از استفاده از این حقوق نیست.
رویه های قضایی
منابع
- ↑ علی خالقی. نکته‌ها در قانون آیین دادرسی کیفری. چاپ 1. موسسه مطالعات و پژوهش‌های حقوقی شهر دانش، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4706840