ماده 70 قانون کار: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
*{{زیتونی|[[ماده 69 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 69 قانون کار|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده 71 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده 71 قانون کار|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
{{مواد قانون کار}} | |||
== نکات توضیحی، تفسیری دکترین == | |||
در کارهای عادی با جمع هشت ساعت مرخصی ساعتی و در کارهای سخت و زیان آور با جمع شش ساعت آن یکروز از مرخصی مقرر کسر خواهد شد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1753696|صفحه=|نام۱=غلامرضا|نام خانوادگی۱=موحدیان|چاپ=4}}</ref> | |||
== نکات توضیحی == | |||
مرخصی ساعتی، مرخصی مستقلی نیست و در واقع همان مرخصی استحقاقی است و مرخصی های کمتر از یکروز با هم جمع و از مرخصی استحقاقی [[کارگر]] کسر می گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4200352|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=سلمان طاهری|چاپ=2}}</ref> | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}}{{مواد قانون کار}} | |||
[[رده:شرایط کار]] | [[رده:شرایط کار]] | ||
[[رده:تعطیلات و مرخصیها]] | [[رده:تعطیلات و مرخصیها]] |
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۷
ماده 70 قانون کار; مرخصی کمتر از یک روز کار جزء مرخصی استحقاقی منظور میشود.
نکات توضیحی، تفسیری دکترین
در کارهای عادی با جمع هشت ساعت مرخصی ساعتی و در کارهای سخت و زیان آور با جمع شش ساعت آن یکروز از مرخصی مقرر کسر خواهد شد.[۱]
نکات توضیحی
مرخصی ساعتی، مرخصی مستقلی نیست و در واقع همان مرخصی استحقاقی است و مرخصی های کمتر از یکروز با هم جمع و از مرخصی استحقاقی کارگر کسر می گردد.[۲]
منابع
- ↑ غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ 4. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1753696
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4200352