ماده 57 قانون کار
ماده 57 قانون کار: در کار نوبتی ممکن است ساعات کار از ۸ ساعت در شبانه روز و چهل و چهار ساعت در هفته تجاوز نماید، لکن جمع ساعات کار درچهار هفته متوالی نباید از ۱۷۶ ساعت تجاوز کند.
مواد مرتبط
پیشینه
حداکثر میزان ساعت کار نوبتی در قانون قبلی بیشتر بوده است. مطابق تبصره 3 ماده 11 قانون کار 1337: «در مورد کار نوبتی ممکن است ساعات کار از هشت ساعت در شبانه روز و چهل و هشت ساعت در هفته تجاوز نماید مشروط بر آن که جمع ساعات کار در چهار هفته متوالی کار از ۱۹۲ ساعت تجاوز ننماید».
نکات تفسیری دکترین ماده 57 قانون کار
زمان شروع نوبت های کار را افراد ذی ربط میتوانند تعیین کنند، و برنامه زمانی آنرا بر حسب فصل، محیط روستایی یا شهری، قابلیت های متفاوت تطابق افراد و در صورت امکان تغییرات موقت در میزان فشار کار مشخص نمایند. مسأله برحسب این که دو نوبت کاری بدون وقفه در روی یک دستگاه انجام شود یا اینکه بین آنها استراحت وجود داشته باشد تفاوت دارد. در حالت اول قابلیت انعطاف کمتر است، زیرا زمان تحویل و تحول بیش از حدود یک ساعت نمیتواند باشد.[۱]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 57 قانون کار
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- در کار نوبتی ممکن است ساعات کار روزانه از ۸ ساعت تجاوز کند.
- در کار نوبتی ممکن است ساعات کار هفتگی از ۴۴ ساعت تجاوز کند.
- جمع ساعات کار در چهار هفته متوالی نباید از ۱۷۶ ساعت تجاوز کند.
- محدودیت ۱۷۶ ساعت در چهار هفته متوالی برای کنترل حجم کار تعیین شده است.
- این ماده به منعطف بودن ساعات کار در شرایط کار نوبتی اشاره دارد.
رویه های قضایی
- نظریه شماره 7/98/222 مورخ 1398/03/22 اداره کل حقوقی قوه قضاییه
- نظریه شماره 7/99/115 مورخ 1399/02/20 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره عدم منع اشتغال اعضای هیأت علمی دانشگاه های غیردولتی به شغل دولتی
منابع
- ↑ احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4542640