ماده 5 قانون کار

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 5 قانون کار :کلیه کارگران، کارفرمایان، نمایندگان آنان و کارآموزان و نیز کارگاه‌ها مشمول مقررات این قانون می‌باشند.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

کارگر: ذیل ماده 1 توضیح داده شده است.

کارفرما: ذیل ماده 1 توضیح داده شده است.

کارآموز: به شخصی که فن یا حرفه‌ای را فرا می گیرد، کارآموز گفته می شود. بنابر ماده 112 قانون کار، کارآموزان دو دسته هستند. دسته اول؛ اشخاصی که به جهت یادگرفتن حرفه یا افزایش مهارت در مراکز کارآموزی آموزش می بینند. دسته دوم؛ اشخاصی که بر اساس قرارداد کارآموزی، برای یاد گرفتن حرفه ای خاص برای مدت معینی که بیش از سه سال نباشد، در کارگاهی معین به کارآموزی همراه با کار مشغول هستند و حداقل سن آن ها 15 سال و حداکثر 18 سال می باشد.[۱]

پیشینه

ماده 6 قانون کار 1337 بیان داشته بود: «کلیه کارگران و کارفرمایان و کارگاه‌ها مشمول مقررات این قانون می‌باشند». نقص این قانون عدم توجه به کارآموزان و نمایندگان کارفرما بود که در قانون فعلی رفع گردید.

نکات توضیحی ماده 5 قانون کار

بین کار مستقل و کار برای دیگری باید تمایز قائل بود. برای گروه اول می توان کشاورزان، پزشکان، صاحبان مشاغل آزاد را مثال زد و برای گروه دوم می‌توان کارگران یک کارگاه مبل‌سازی را مثال زد. گروه دوم مشمول قانون کار می‌شود. همچنین اگر یک کار تحت قانون خاصی باشد دیگر مشمول قانون کار نیست، مانند کارکنان دولت که مشمول قانون استخدام کشوری هستند و دیگر مشمول قانون کار نیستند.[۲]

یک دسته کارآموز هستند که خود دارای مهارتی هستند و برای ارتقاء مهارت به یک کارفرما مراجعه می‌کنند، این رابطه تابع قانون کار نمی‌تواند باشد، به دلیل اینکه مشمول بودن قانون کار تبعیت کامل کارگر از کارفرما را می‌طلبد که در این مورد تبعیت کامل دیده نمی شود. برای مثال جوشکاری که خود دارای محل کسب است برای ارتقای مهارت به آموزشگاهی مراجعه می‌کند که در این مثال، کارآموزی جوشکار مشمول قانون کار نیست.[۳]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 5 قانون کار

  1. تمام کارگران تحت پوشش قانون کار هستند.
  2. کارفرمایان شامل مقررات قانون کار می‌شوند.
  3. نمایندگان کارگران و کارفرمایان مشمول این قانون هستند.
  4. کارآموزان نیز تحت پوشش قانون کار قرار دارند.
  5. همه کارگاه‌ها باید مطابق مقررات این قانون عمل کنند.

انتقادات

با مقایسه ای که بین ماده 1 و ماده 5 این قانون به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه گرفت که قانون‌گذار نتوانسته است به خوبی این دو قانون را تنظیم کند در صورتی که می‌توانست با جمع این دو تعریف جامع‌تری از قلمرو قانون کار ارائه کند، برای مثال اصطلاح نماینده کارگر و کارفرما که در ماده 5 قانون کار ذکر شده است، یک اصطلاح اضافی است به دلیل اینکه در نهایت نمایندگان کارفرما و کارگر، کارگر تلقی شده و مشمول قانون کار قرار می‌گیرند.[۴]

رویه های قضایی

مقالات مرتبط

منابع

  1. غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ 4. فکرسازان، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6651508
  2. غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ 4. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1752852
  3. محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4199424
  4. غلامرضا موحدیان. حقوق کار (علمی و کاربردی) به انضمام مباحثی از بیمه های تأمین اجتماعی کارگران). چاپ 4. فکرسازان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1752980