ماده 155 قانون کار

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 155 قانون کار: کلیه کارگاه‌ها موظف هستند بر حسب اعلام وزارت کار و امور اجتماعی و با نظارت این وزارت و سازمانهای مسئول در امر سوادآموزی‌ بزرگسالان، به ایجاد کلاس‌های سوادآموزی بپردازند. ضوابط نحوه اجرای این تکلیف، چگونگی تشکیل کلاس، شرکت کارگران در کلاس، انتخاب‌ آموزش یاران و سایر موارد آن مشترکاً توسط وزارت کار و امور اجتماعی و نهضت سوادآموزی تهیه و به تصویب هیات وزیران خواهد رسید.

‌تبصره - شرط ورود کارگران به دوره‌های مراکز کارآموزی، حداقل داشتن گواهینامه نهضت سوادآموزی یا معادل آن است.

مواد مرتبط

آیین نامه، دستورالعمل و بخش نامه های مرتبط

توضیح واژگان

کارگاه: کارگاه محلی است که در آن کارگران مزد بگیر به درخواست کارفرما فعالیت میکنند.کارگاه میتواند یک واحد تولیدی یا خدماتی باشد.کارگاه یک مدیر دارد که در بعضی موارد مدیر با کارفرما یک شخص هستند و در بعضی موارد کارفرما شخصی را برای مدیر انتخاب میکند و بر آن نظارت میکند.در مورد دوم، رابطه مدیر با کارفرما رابطه کارگر با کارفرما است و مشمول قانون کار میشود.[۱]

کارگر: کارگر شخصی است که در مقابل اتیان عملی، حق‌الزحمه دریافت نموده؛ و میان او و مزد دهنده، رابطه تبعیت برقرار باشد.[۲]

نکات توضیحی و تفسیری دکترین

تبصره 4 ماده 9 قانون بیمه بیکاری مصوب 26/6/1369 که مقرر می دارد: « نهضت سواد اموزی موظف است با همکاری کارفرمایان و وزارتخانه های ذیربط نسبت به تشکیل کلاس های سواد اموزی برای بیسوادان مشمول این قانون اقدام نماید.» به ماده 155 قانون کار مرتبط است.[۳]

پیش از تصویب قانون کار مصوب 1369 در رابطه با تشکیل کلاس های سواد اموزی در کارگاه ها ایین نامه ای تحت عنوان «ایین نامه سواد اموزی کارگران کلیه کارگاه ها» در تاریخ 24/9/1361 به تصویب هیئت وزیران رسیده بود.[۴]

براساس مقررات سواد اموزی کارگران، سواد اموزی نه تنها تکلیفی برای کارفرما محسوب می شود، کارگران نیز وظیفه دارند ظرف مدت یکسال سواد بیاموزند و اگر کارگری دارای عذر موجه باشد به وسیله ستاد سواد اموزی کارگری، معاف شناخته می شود.[۵]

در مورد جمعیت بی سواد یا کم سواد جامعه که عمده انها در جامعه ی کارگری و روستایی زندگی می کنند، امارهای میلیونی تعجب اوری ارائه میشود و این در حالی است که اسلام تاکید فراوانی بر مساله سواد اموزی دارد. در حال حاضر، داشتن سواد جزء نیازهای اولیه و اساسی هر انسانی به حساب می اید و شخص فاقد سواد همچون شخص نابینا است. به همین دلیل است که قانون گذار در ماده 155 قانون کار بر سواد اموزی کارگران تاکید دارد.[۶]

نکات توضیحی

کلیه کارگاه ها باید بر حسب اعلام وزارت کار و امور اجتماعی و سازمان های مسئول در امر سواد اموزی برای بزرگسالان به ایجاد کلاس های سواد اموزی بپردازند. قانون گذار با اوردن «معادل ان» در تبصره ماده 155 قانون کار هدفش اشخاصی باشد که سواد قرانی دارند و سواد خواندن و نوشتن دارند اما مدرکی از مراکز مورد نظر، مثل اموزش و پرورش یا نهضت سواد اموزی ندارند.[۷]

منابع

  1. سیدعزت اله عراقی. حقوق کار (جلد اول). چاپ 1. سمت، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3484704
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 339380
  3. احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4564040
  4. احمد رفیعی. قانون کار در نظم حقوقی کنونی (دفتر پنجم حقوق کار-محشای قانون کار). چاپ 1. نگاه بینه، 1393.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4564016
  5. عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4192216
  6. عباس زراعت. حقوق کیفری کار. چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4192212
  7. منصور اباذری فومشی. حقوق کار و نحوه عملی رسیدگی به شکایات دعاوی و جرایم در قانون کار. چاپ 2. خرسندی، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3119820