ماده 24 قانون کار
ماده 24 قانون کار: در صورت خاتمه قرارداد کار، کار معین یا مدت موقت، کارفرما مکلف است به کارگری که مطابق قرارداد، یک سال یا بیشتر، به کار اشتغال داشته است برای هر سال سابقه، اعم از متوالی یا متناوب بر اساس آخرین حقوق مبلغی معادل یک ماه حقوق به عنوان مزایای پایان کار به وی پرداخت نماید.
مواد مرتبط
نکات توضیحی ماده 24 قانون کار
مزایا به طور کلی به مجموع موارد رفاهی اطلاق میشود مانند کمک هزینه، عائله مندی و سود سالیانه که جهت رفاه کارگر، کارفرما به وی می پردازد. مزایا جزو مزد ثابت در نظر گرفته نمیشوند و هنگام تسویه حساب فقط مزد ثابت کارگر در نظر گرفته میشود.[۱]
منظور از تناوب، انجام کار در مقاطع زمان متفاوت است بدین معنی که کارگر سه ماه در یک کارگاه کار کند و قراردادش خاتمه یابد و با فاصله یک هفته به طور مجدد در همان کارگاه مشغول کار شود. به عبارت دیگر بین دوره های خدمت او فاصله ایجاد شود.[۲]
در شرایطی که کارفرمایان برای موفقیت در رقابت های اقتصادی حاصل از اقتصاد جهانی مجبور به تغییرات شرایط کار از جمله آزاد سازی نیروی انسانی(البته با پرداخت حقوق حقه ایشان) هستند، ماده 26 قانون کار موافقت کتبی اداره کار و امور اجتماعی را لازم دانسته است.همچنین به موجب همین ماده بایستی آخرین حقوق، مبلغی معادل یک ماه حقوق به عنوان مزایای پایان کار به کارگر پرداخت شود.حتی در صورتی که کارگر در انجام وظایف محوله قصور ورزد و یا آیین نامه های انظباطی کارگاه را پس از تذکرات کتبی نقض نماید، کارفرما مکلف گردیده علاوه بر مطالبات و حقوق معوقه در ازای هر سال سابقه کار معادل یک ماه آخرین حقوق کارگر به عنوان حق سنوات به وی پرداخته، سپس قرارداد کار را فسخ نماید.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 24 قانون کار
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- در صورت خاتمه قرارداد کار برای کار معین یا مدت موقت، کارفرما موظف به پرداخت مزایای پایان کار است.
- قرارداد باید یک سال یا بیشتر ادامه داشته باشد تا کارگر مستحق مزایای پایان کار شود.
- سابقه کاری میتواند متوالی یا متناوب باشد.
- مبلغ مزایای پایان کار معادل یک ماه حقوق برای هر سال سابقه است.
- محاسبه مزایای پایان کار بر اساس آخرین حقوق دریافتی انجام میشود.
رویه های قضایی
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال قسمت آخر بند ۷ بخشنامه شماره ۷۵۰۴۲ مورخ ۲۱/۶/۸۵ وزارت کار
- رای هیات عمومی دیوان عدالت اداری درباره ابطال بند ۴ قسمت ( د ) مصوبه شماره ۲۷۹۹۸-۱۶۶۲-۱۱۵ هیات مدیره شرکت ملی نفت ایران
- رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری درباره نقض و ابطال بخشنامه شماره ۷۴۰۱۶/۵۶ – ۲۹/۴/۹۴
- رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۹۹۰۹۹۷۰۹۰۶۰۱۰۸۹۹ ،کلاسه پرونده: ۹۸۰۳۲۶۶ )
- رای هیات تخصصی دیوان عدالت اداری (دادنامه شماره: ۹۷۰۹۹۷۰۹۰۶۰۱۰۱۶۲ ،کلاسه پرونده: ه ع/ ۹۶/۱۱۷۱ )
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره ترک کار توسط کارگر
- رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری درباره شرط تعلق حق سنوات به کارگر
- رای شعبه دیوان عدالت اداری درباره تفاوت مرخصی و ترک کار(شماره دادنامه۹۱۰۹۹۷۰۹۰۱۹۰۵۸۵۲)
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ حسن رحیمی. مجله دادگستر شماره 7 و 8 بهمن و اسفند 1381. کیهان، 1381. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2160740
- ↑ محمد سلمان طاهری. قانون کار در نظم حقوق کنونی ایران. چاپ 2. میزان، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4199908
- ↑ محمود براتی نیا. دیدگاه های نو در حقوق کار. چاپ 1. فکرسازان، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2925604